Door onze redacteur Charles. Ik zit op de FPA, dat is een forensische psychiatrische afdeling. Omdat ik in detentie zelfmoordgedachten kreeg, en dat het duidelijk werd dat ik eigenlijk detentie ongeschikt was,(ik heb nog nooit zolang vastgezeten en met het verlies van mijn honden kreeg ik allerlei rare gedachten), ben ik toen naar deze kliniek geplaatst. Dit is een onderdeel van de TBS-kliniek en eigenlijk de laatste fase voordat je terugkeert in de maatschappij. Ik heb zelf geen TBS, maar kom uit de zware criminaliteit, daarom hebben ze mij waarschijnlijk hier geplaatst.
Dodelijk incident
Tot mijn verbazing werden we uitgenodigd om in de TBS-kliniek een tapas-avond bij te wonen en dat heb ik dus ook gedaan. Toen ik daar aankwam, moesten we onze telefoon en sleutels, portemonnee etc afgeven aan de balie. We werden goed gecontroleerd en moesten door allerlei detectiepoorten. Ik vond het allemaal heel spannend. Eenmaal door de controle kwamen we in de gymzaal die was ingericht als restaurant met een podium voor de live muziek. We kregen een tafel aangewezen waar we met onze afdeling plaats mochten nemen. Voor het eten hield de directeur nog een toespraak; hij stond er even bij stil dat er verleden jaar een dodelijk incident gebeurd was, een socioloog was door een patiënt met een schaar in zijn nek gestoken. We hielden even een minuut stilte en toen kwam het eten. Het eten was door een cateraar aangeleverd en het personeel van de TBS-kliniek deelde het uit. En het thema van de avond was de jaren veertig; gezellige muziek een live band met twee vrouwen in uniform en een sergeant, dat was een man die tussendoor wat komische stukjes erbij speelde, en dat zorgde er voor dat er een gezellige sfeer was iedereen moest lachen en het eten was uitstekend. Het waren meerdere hapjes achter elkaar, iedereen aan de limonade in plaats van de wijn, maar dat is logisch. Wat mij opviel, is dat er vanuit de TBS-kant weinig aanloop was, de meesten waren op hun kamer. Ik denk dat er van de honderd plaatsen misschien veertig bezet waren, dus aan eten niet te kort. Om acht uur was het voorbij, want dan gaan de deuren van de TBS op slot en zijn de bewakers klaar voor de dag. Wij mogen tot tien uur opblijven, maar moesten wel om acht uur terug naar onze locatie; dat is denk vijftig meter van de TBS-instelling, een apart gebouw los van de kliniek. Ik was overigens erg blij dat ik weer terug mocht naar mijn locatie, want ik vond het toch een andere wereld in de TBS-kliniek.
“Mijn avond kon niet meer stuk”
Diezelfde week kon je jezelf opgeven voor een bingo-avond wederom in de TBS-kliniek, ook daar heb ik mij voor opgegeven. We gingen met de afdeling richting de kliniek, waar we weer door de controle heen moesten. We kregen daarna een plekje aangewezen in de kantine, niet tussen de TBS-patiënten maar ergens achterin. Het was drukker dan bij het tapas avondje, omdat er waarschijnlijk wat te winnen viel. Er waren leuke prijzen zoals een bol.com cheque van 10,15 of 20 euro en er waren een paar pakketten met shampoo, gezonde drankjes, chips, etc in een mand.
Ik had helaas die avond geen prijs, niemand van mijn afdeling. We kregen wel wat te drinken en wat te snoepen zoals borrelnootjes en chocolade-snoepjes, daar was ik ook al blij mee.
Die week was er bij ons op de afdeling ook een bingo-avond en daar viel ik wel in de prijzen. Ik won een portemonnee en een koptelefoon en mijn avond kon niet meer stuk.
De volgende keer wil ik jullie wat vertellen over sportactiviteiten in de TBS-instelling.
