Ik wil jullie wat vertellen, over de sportactiviteiten in de kliniek waar ik gezeten heb. De kliniek de Fivoor forensische psychiatrische afdeling waar ik zat, is onderverdeeld in drie afdelingen. Op afdeling 3 waar je terecht komt als je binnen komt, kon je dagelijks gebruik maken van de fitnessruimte, dat is een klein ruimte waar wat fitnessapparaten staan. Ik vond het wat tegenvallen;, de ruimte was erg klein en er stonden maar 3 apparaten, zoals een loopband, fiets en een multifunctioneel kracht apparaat, en wat Dumbbells.
Een erg zwaar half uurtje
Ook hadden we een binnenplaats waar je kon volleyballen of badmintonnen. Op maandag om drie uur kon je op de binnenplaats meedoen aan bootcamp, dat is een conditietraining van een half uur, daarbij gebruiken ze dikke touwen, die je met golfbewegingen heen en weer moet bewegen, en een zware bal die je zittend met gespreide benen, van de grond tot boven je hoofd moet bewegen. En je moet als een kikker steeds op en neer moet springen. Ik kan je verzekeren dat het een erg zwaar half uurtje is. Ik heb ook meegedaan aan een volleybaltoernooi, dat was in de Kijvelanden, tegen alle afdelingen van de kliniek. Uiteraard werden we weer streng gecontroleerd toen wij daar binnen kwamen. We zijn toen tweede geworden, ik heb daarvan een certificaat ontvangen.
Gefouilleerd te worden
Ook word er dagelijkse begeleide fietstochten gehouden, als het weer het toelaat. Meestal fietsen ze naar een winkelcentrum zoals Zalmplaat, Hoogvliet, Spijkenisse. Tot mijn verbazing mochten we niet in Poortugaal of Rhoon komen. Dat vond ik wel vreemd omdat ik er wel ingeschreven stond. Toen ik vroeg wat de reden daar van was, kreeg ik te horen dat er afspraken met de Kijvelanden en de gemeente gemaakt zijn dat, patiënten van de Kijvelanden wel door het dorp mochten lopen naar het metrostation, maar niet naar de supermarkt of iets dergelijks. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Tot mijn verbazing kon je jezelf opgeven om een uurtje te gaan zwemen op maandagavond. Dat was uiteraard ook weer in de TBS-kliniek. Ik heb daar zelf nog nooit aan deelgenomen, omdat ik de controles om daar naar binnen te komen te zwaar vond; iedere keer je schoenen, jas, sieraden, uit te doen, dan wijdbeens tegen de muur,om gefouilleerd te worden en ook nog eens je telefoon inleveren. Dat vond ik voor dat uurtje zwemen het niet waard. Waar ik wel dagelijks gebruik van maakte, was de recreatie ruimte; dat was gelukkig op de afdeling, daar kon je een potje kaarten of schilderen wat ik iedere dag deed. Ze hadden doeken, kwasten en verfpoten met alle denkbare kleuren. Ik heb daar dan ook dankbaar gebruik van gemaakt.
Leren breien en naaien
Ik had mijn eigen plek met een heuse schildersezel, ik was een fanatieke kunstenaar en veel mensen 
vonden mijn schilderijen mooi. Ik heb voor de psychiater, de verpleging, beveiliging schilderijen gemaakt. Helaas mochten ze mij er niet voor betalen, maar ik vond het al een eer dat ze mijn schilderijen een mooi plekje in huis of kantoor gaven. Ook had je een keer per week op dinsdag de gelegenheid om je kleren te herstellen of te vermaken. Je kon leren breien of naaien. Ook ben ik in die maanden dat ik er zat, twee keer gaan bowlen. Dat kost wel een eigen bijdrage van twee euro, daar kreeg je dan een drankje voor. Ik hoop jullie genoeg informatie gegeven te hebben zodat je een beeld krijgt hoe het er aan toe gaat in de TBS kliniek.
