Johan heeft gedurende zijn leven met een aantal psychische aandoeningen te maken gekregen. Zo heeft hij een chronische persoonlijkheidsstoornis, depressieve klachten, en een obsessieve-compulsieve stoornis. Dit laatste heeft een grote invloed op zijn leven. In onderstaand verhaal vertelt Johan hoe deze aandoening hem een ingrijpende maatschappelijke gebeurtenis liet beleven. Het verhaal speelt zich af tijdens een periode waarin hij in een opname zat voor zijn depressie. Dit tegen de achtergrond van de moordaanslag op politicus Pim Fortuyn, dit jaar precies vijftien jaar geleden.Tot op de dag van vandaag blijft dit Johan bezighouden. Het fascinerende van de dramatische gebeurtenissen, hoe zijn brein ermee aan de haal is gegaan, de ontstane vergelijkingen, en welke uitwerking dit op hem heeft. Na zijn verhaal de afgelopen jaren aan het papier te hebben toevertrouwd, wil hij dit nu delen met een groter publiek. Aan de ene kant om het inhoudelijke verhaal en de toevalligheden daarin. Aan de andere kant om anderen te laten zien, hoe grote gebeurtenissen gevolgen kunnen hebben voor mensen met een psychische aandoening. ..
‘Ik wilde die stropdas hebben, vanwege mijn dwangmatigheid en verzamelwoede’
Het gaat over de dag dat Pim Fortuyn vermoord werd. Maandag 6 mei 2002, de dag dat hij opgebaard werd op Hemelvaartsdag donderdag 9 mei 2002, en de dag van zijn uitvaart op vrijdag 10 mei 2002. Ik op die momenten in een psychiatrische instelling, de Bavo in Rotterdam, op de ’s Gravendijkwal nummer 122. Ik was er opgenomen vanwege een zware depressie, maar mocht wel vrij, alleen, naar buiten toe. Ik was op de dag van de moord op Pim Fortuyn , s’middag met de fiets naar iemand op visite gegaan, in de Taandersstraat 34 b, in de wijk Spangen tussen de Mathenesserstraat en de Mathenesserweg. Op de terugweg, het regende, fietste ik via rechts de Mathenesserweg op, rechts de Mathenesserbrug over, rechts het Mathenesserplein af, rechts de Mathenesserlaan op, richting s’ Gravendijkwal. Aan de rechterkant van de Mathenesserlaan fietste ik. 
Links van mij aan de overkant kwam ik langs de Elisabethkerk, zonder daar erg in te hebben. Zonder nog te kunnen weten dat daar drie dagen later Pim Fortuyn opgebaard zou komen te liggen. Aangekomen bij de hoek, het kruispunt Mathenesserlaan – Claes de Vrieselaan, rechts aan de kant naar de Nieuwe Binnenweg toe, zag ik links van mij, op de straat, net voorbij het fietspad en verkeerslicht voor fietsers, net voorbij de stoep, links van de tramrails, een stropdas liggen. Ik wilde die stropdas hebben, vanwege mijn dwangmatigheid en verzamelwoede. Al was die stropdas nat door de regen, wilde ik hem dan toch pakken. Toen ik hem opraapte, kwam er net een tram, lijn 4, van de Mathenesserlaan, van de kant naar de s’Gravendijkwal toe, de bocht om, de Claes de Vrieselaan op. De tramconducteur tingelde, waarschuwde mij daarmee om opzij te gaan. Ik kon net, bijtijds nog wegkomen.
‘De plaats waar de roldeur naar beneden zal komen, precies tussen mijn nek en mijn hoofd in.’
De stropdas had ik dan al gepakt. De stropdas was nat door de regen, maar bleek nog wel een goede stropdas, Zwart-grijs (met een wit ruitmotief) met CANDA MADE OF C&A erop, maar moest eerst ook wel gewassen worden. Op die rechterhoek, Mathenesserlaan – Claes de Vrieselaan, ( in de voornaam Claes van de Claes de Vrieselaan zit ook de c en de a van C&A in ) de kant naar de Nieuwe Binnenweg toe, aan de kant waar ik was, rechts van mij, zat toen nog een rouwcentrum, met een rouwkamer, waar mensen opgebaard lagen, van de begrafenis onderneming, uitvaartverzorging Van der Spek, Mathenesserlaan, nummer 282, maar is er nu weg. Een kantoor zit er nu. DE FACTO architectuur & stedenbouw. Nummer 282. (De & doet ook weer denken aan de gevonden stropdas van C&A. ) Voorbij de kruising s’Gravendijkwal – Claes de Vrieselaan, ook aan de rechterkant van de Mathenesserlaan, moest ik zijn, om mijn fiets weer terug te zetten in de stalling van de Bavo-s ‘Gravendijkwal nummer 122, nu crisiscentrum Rotterdam van de Bavo Parnassiagroep nummer122. De ingang-uitgang van de garage-stalling, is om de hoek van de s’Gravendijkwal en de Mathenesserlaan gelegen, op de Mathenesserlaan, de nummers 204 en 206. De ingang-uitgang van de garage-stalling had en heeft nu ook nog een elektrische roldeur. Alleen is het nu met een pasje en toen met een sleutel om hem open en dicht te doen. Met een bij me hebbende sleutel van de Bavo kon ik zelf de roldeur open doen. Toen ik met mijn fiets binnen was en ik de roldeur weer dicht wilde gaan doen, stond ik vanwege dat ik zwaar depressief was, met de gedachte te spelen, om op de grond te gaan liggen, precies waar de roldeur naar beneden dan zal komen, precies tussen mijn nek en mijn hoofd in. Niet denkende aan het veiligheidssysteem van die roldeur, wat die door mij bedachte situatie onmogelijk maakte. Ik dacht
in ieder geval aan de dood op dat moment. Toch durfde ik het niet, om mezelf wat aan te doen en deed ik de roldeur gewoon dicht met de sleutel en ging mijn fiets in de stalling terugzetten en ging toen achterom, binnendoor, bij de Bavo-s’Gravendijkwal 122 naar binnen. Intussen was het al bijna 17.00 uur geworden, tijd om te gaan eten, voor het diner.
Van streek geraakt
Na het eten, inmiddels 18.00 uur geweest, met het opruimen van de tafel en de afwas doen werd intussen de televisie aangezet en er kwam op het nieuws het bericht, eerst, dat Pim Fortuyn neergeschoten was en zwaar gewond was. Daarna kwam het bericht, dat hij aan de zware verwondingen overleden was. De tussentijd dat ik die stropdas vond, en de moord op Pim Fortuyn, kan amper een paar uur geweest zijn. Op het moment dat ik de stropdas zag en pakte, was dan in de studio in Hilversum en op de radio, radio 3 het interview van Ruud de Wild met Pim Fortuyn nog bezig. Ik heb zelf dat interview op de radio niet gehoord. Ook niet deels. Ik wist er nog niet eens vanaf. Ik kwam vlak voor het eten thuis en vlak na het eten gebeurde dat met Pim Fortuyn. Er door van streek geraakt, had ik automatisch de behoefte om de straat op te gaan, de stad in te gaan. Van de begeleiding kreeg ik wel toestemming om te gaan, maar ze maakten zich toch wel zorgen om me en waarschuwden me, om me wel rustig te houden. Op de Coolsingel aangekomen zag ik aan de overkant, bij het Stadhuis een hele menigte mensen voor condoleances. Zelf ben ik daar niet heen gegaan. Ik ben toen weer naar de Bavo terug gegaan. Op verschillende websites over die condoleances, Hèt nationaal condoleanceregister genoemd. Het bleek dat van maandag 6 mei tot en met donderdag 9 mei het Stadhuis open was voor te tekenen, en online kon het ook.
100 meter
De opbaring en uitvaart van Pim Fortuyn was in Rotterdam op de Mathenesserlaan 307. De Katholieke kerk, KATHEDRAAL BISDOM ROTTERDAM H.H. LAURENTIUS EN ELISABETH. Ik ben zelf niet geweest naar de opbaring van Pim Fortuyn op donderdag 9 mei in de kerk op de Mathenesserlaan. Op de dag van de uitvaart van Pim Fortuyn op vrijdag 10 mei, vanuit de kerk, werd er het gedeelte in ieder geval vanaf de kant kruising Mathenesserlaan/Claes de Vrieselaan geheel afgesloten met ijzeren dranghekken. Daar waar ik de stropdas vond op straat, was dan net voorbij de stoep, waar die ijzeren dranghekken ook geplaatst waren. Ik heb het zelf gezien. Ik ben daar toen zelf ook geweest. Ook de andere kant van de Mathenesserlaan zal dan afgesloten zijn geweest, het gedeelte van de Heemraadssingel bij de Heemraadsbrug en het Heemraadsplein. Ik heb het zelf niet gezien. Ik ben daar toen zelf niet geweest. Op een website stond dat er voor de kerk geen publiek toegelaten werd. De afstand van de Elisabethkerk, waar Pim Fortuyn dan opgebaard lag, en aan de overkant van de Mathenesserlaan, waar ik die stropdas drie dagen daarvoor op de grond zag liggen is dan ongeveer 100 meter. De plek waar ik die stropdas vond, op de kruising Mathenesserlaan-Claes de Vrieselaan, is dan ongeveer 100 meter voorbij de plaats van de Elizabethkerk. De afstand van de vindplaats van de stropdas en het rouwcentrum van Van der Spek is ongeveer 14 stappen, ongeveer 14 meter van elkaar vandaan. Het getal 14 doet dan ook weer denken aan Pim Fortuyns achternaam, Engels ‘fortien’, Nederlands ‘veertien’.
‘Ik vond die stropdas zonder strop. Na het wassen van die stropdas heb ik een strop erin gemaakt’
Ik moet er steeds aan terugdenken, aan datgene wat ik vond, en aan datgene dacht ik, wat eigenlijk het symbool van Pim Fortuyn is, de stropdas. Pas na de uitvaart ging het bij mij meer dagen, doordringen over die gevonden stropdas, wanneer ik hem vond en waar ik hem vond. De vraag is, of dat Pim Fortuyn op het moment van de moordaanslag en dood een stropdas gedragen zal hebben en/of op het moment van opbaring, en begrafenis wel/geen stropdas om had. In ieder geval heb ik op een website wel een filmpje en een foto van Pim Fortuyn gezien toen hij nog leefde, zonder stropdas om. Ook is op een website de twee beelden van Pim Fortuyn te zien, de èèn, een standbeeld met stropdas, de ander, een borstbeeld zonder stropdas. Toch is geloof ik, de stropdas het symbool van Pim Fortuyn. Er is nog wel op een website een foto uit 1999 van Pim Fortuyn met een gewone stropdas, maar later veranderde dat dan toch. Het waren daarna mooie, opvallende stropdassen met een grote strop die Pim Fortuyn droeg, om had.
De benaming van het woord ‘stropdas’, klinkt al onheilspellend. Een symbool van het onheil wat over Pim Fortuyn kwam. De stropdas die ik vond is dan niet zo opvallend als dat de latere stropdassen van Pim Fortuyn zijn, maar is wel een goede en mooie stropdas. Ik vond die stropdas zonder strop. Na het wassen van die stropdas heb ik een strop erin gemaakt.
Wat dan wel frappant is met die stropdas, is dat die stropdas vol zit met het patroon van vier stippen in een schuin vierkant. Eigenlijk is dat in een ruitvorm, oftewel kruisvorm. Kruisvorm, dat doet denken aan een kruis. Vier stippen in een schuin vierkant, geruit, kruislinks, staan meerdere keren op de stropdas . Op een kruispunt gevonden en het kruis van de Katholieke kerk. Vierkante stippen, dat doet denken aan de achternaam van Pim, For-tuyn, for voor vier. Vier stippen, die doen ook weer denken aan de achternaam van Pim, For-tuyn, for voor vier. Ook dat de vier stippen een vierkant vormen, wat ook weer doet denken aan de achternaam van Pim, For-tuyn, for voor vier.
De stropdas lag op de grond, op ongeveer honderd meter van de Elisabethkerk vandaan, waar Pim Fortuyn opgebaard kwam te liggen. Zo ook dan, dat Pim Fortuyn in Hilversum neergeschoten werd door Volkert van der Graaf, en op de grond viel, bij zijn auto, op de parkeerplaats vlak bij de NOS studio, waar hij geweest was, waar hij vandaan kwam, op weg naar zijn auto, op de grond lag. Op de Mathenesserlaan, op de hoek van de weg waar ik de stropdas vond, een begrafenis onderneming rouwcentrum van ‘Van der Spek’, iets wat verbonden is met de dood. In het bezit zijnde van die stropdas, net van de grond geraapt, dan eerst bijna aangereden, gedood of (zwaar) gewond door een tram, tram lijn 4. Het getal 4, dat doet dan ook weer opnieuw denken aan de achternaam van Pim, For-tuyn, for voor vier. Daarna in het bezit zijnde van de stropdas, met de gedachte me zelf wat aan te doen, door op de grond te gaan liggen, en als het ware dacht aan onthoofding, zonder nog te kunnen weten, dat Pim Fortuyn op de grond kwam te liggen, met een dodelijke hoofdverwonding.
Die stropdas heb ik nog steeds, maar ik draag hem niet… deze is voor mij als een museumstuk.
Cijfers en namen
Het huis in Rotterdam waar Pim Fortuyn woonde staat op een plein, het G.W. Burgerplein, een zijstraat van de Beukelsdijk doorlopend naar de Essenburgsingel, aan de linkerkant. Vanaf de Beukelsdijk aan de linkerkant het huis van Pim Fortuyn. Dat is dan op de plattegrond zowat èèn rechte lijn naar beneden toe, vanaf de plek waar Pim Fortuyn woonde, naar de Elizabethkerk, hoofd ingang – uitgang op de Mathenesserlaan, achter ingang – uitgang in de Robert Fruinstraat toe, daar waar Pim Fortuyn opgebaard lag. De plek waar ik die stropdas vond, op de kruising Mathenesserlaan-Claes de Vrieselaan, is ongeveer 100 meter voorbij de plaats van de Katholieke kerk. Het huis van Pim Fortuyn, te midden van het plein, twee onder èèn kap, met huisnummer 11. Het huis rechts ernaast, rechts naar de Essenburgsingel toe, en onder dezelfde kap, met huisnummer 9. Daarnaast twee huizen ook onder èèn kap, links naar de Beukelsdijk toe. Het huis ernaast, links om de hoek van het huis van Pim Fortuyn, links naar de Beukeldijk toe, met eerst het huisnummer 13 ( ongeluksgetal ), een hoekhuis in een ellenboog van het plein , recht op een hoek, knik, te midden van het plein, aan de zijkant om de hoek ernaast.
Het huis links daarnaast dan met het huisnummer 15. Aan de overkant van het plein, ook twee huizen onder èèn kap. Het ene huis dan precies bij het huis van Pim Fortuyn aan de overkant, dan niet tegenover elkaar de ingang-uitgang, maar het huis met het huisnummer 14 aan de zijkant op de hoek, bij een elleboog van het plein, maar dan met zijwaarts de ingang-uitgang. Dat huis is ook een hoekhuis in een elleboog van het plein, aan de zijkant om de hoek ernaast. Op het plein, met het huisnummer 14. Dat doet ook weer denken aan de achternaam van Pim Fortuyn, fortien, viertien. Om de hoek het huis naar de Beukelsdijk toe met nummer 16. Het huis van Pim Fortuyn met huisnummer 11 en het huis ernaast met huisnummer 9, twee onder èèn kap. De twee huisnummers van die twee huizen, 11 en 9, dat doet denken aan de aanslagen op elf september 2001, 9-11, nine-eleven. Ook doet dat dan automatisch denken aan de aanslag op Pim Fortuyn.(Vooruitwijzing naar aanslag op Pim Fortuyn ).
De naam van het plein waar Pim Fortuyn in Rotterdam woonde, is G.W. Burgerplein. De twee voornamen van de letters G en W, van de straatnaam, afgekort met G.W. Burgerplein. De namen op dat straatbord voor de G en de W zijn : Gerardus Willem Burger. Conclusie : ‘ De voorletters en hoofdletters, G en W, die ook voor Geert Wilders staan ‘.
Naam van Ruud de Wild voluit : Rudolf Alexander de Wild. Discko Jockey ( toen nog wel, nu niet meer ) – Presentator-Verslaggever-Kunstenaar- Vier functies, beroepen van Ruud de Wild. Vier functies, beroepen. Vier, dat doet ook weer denken aan de achternaam van Pim For-tuin, for voor vier. In de naam van zijn functie, beroep, Disco Jockey ( toen nog wel, nu niet meer ), en in de naam van Ruud de Wild zelf zit ook Wilders van rechts naar links in opgesloten, verborgen. De naam van Wilders ook in een willekeurige volgorde, maar dan eerst gewoon het woord Wild van links naar rechts en de letters e r s van rechts naar links. In alle drie de andere functies, beroepen van Ruud de Wild, zit ook in allemaal de letter s van Wilders er èèn maal in. Presentator-Verslaggever-Kunstenaar.
disco jockey ruud de wild
wilders wilder wilde wild
wilders wilder wilde wild
DISCO JOCKEY RUUD de WILD
WILDERS
Op de ene website de datum en de tijd van moordaanslag, met gevolg het overlijden op die plaats, op 6 mei, om 18 uur en 5 minuten. oftewel op 06-05-2002, 18.05 Op een andere website de datum en de tijd van de moordslag, met gevolg het overlijden op die plaats, op 6 mei, om 18 uur en 6 minuten. oftewel op 06-06-2002, 18.06.
Twee parallellen :
Parallel 1 :
De dagdatum, voluit, en met andere woorden, in dit geval ook met andere cijfers, dan niet met de kloktijd van de digitale klok, maar met de kloktijd van de cijferklok, dus 6-5-6-5.
Vond plaats op de zesde, om vijf over zes s’avonds. Op deze manier is het 656.
06-05-2002.
Cijferklok, 5 over 6 s’avonds.
Digitale klok, 18.05.
Dag zes. 06.
Maand vijf. Mei 05.
Tijd avond. 18.05. Zes uur en vijf minuten. Vijf over zes.
Oftewel 6565.
Parallel 2:
De dagdatum, ingekort, en met andere woorden, in dit geval ook met andere cijfers, dan niet met de kloktijd van de digitale klok, maar met de kloktijd de cijferklok, de datum van de dag en het tijdstip van de dag, dus 6-5-6-6.
Vond plaats op de zesde, om zes over zes s’avonds. Op deze manier is het 666 ( berucht getal ).
Zes mei
Zes uur
Zes minuten
Oftewel 6566
De naam “Johan” en de gebruikte foto’s in dit artikel zijn fictief. De echte schrijver is bij de redactie bekend.
Over een Obsessief Compulsieve Stoornis
Waar heeft iemand met een dwangstoornis last van?
In één woord?
Onrust. Dát staat centraal.
Maar daar is niet alles mee gezegd.
Iets uitgebreider dan:
- Verontrustende belevingen
- Handelingen om die onrust weg te nemen
- Zonder blijvend resultaat
De verontrustende belevingen worden ook Obsessies genoemd.
De handelingen die de onrust weg nemen, Compulsies.
En omdat het geen blijvend resultaat heeft, is er dus steeds weer onrust en weer handelingen om die weg te nemen en dat verstoort het functioneren en welbevinden: Disorder
Dit samen maakt OCD (Obsessive-Compulsive Disorder).
Stel je voor dat je denken vast kwam te zitten bij een bepaalde gedachte of beeld… Dan zou die gedachte of dat beeld in je hoofd keer op keer worden afgespeeld wat je ook probeerde… Je wilt deze gedachte niet – het voelt als een lawine… Samen met de gedachten komen intense gevoelens van angst…
Angst is het waarschuwingssysteem van onze hersenen. Als je je angstig voelt, voelt het alsof je in gevaar bent. Angst is een emotie die zegt dat je moet reageren, jezelf moet beschermen, DOE IETS… Aan de ene kant, herken je misschien dat de angst onlogisch is, niet reëel lijkt maar toch zo echt voelt, intens en waar…
Waarom zouden je hersenen liegen? Waarom zou je gevoelens ervaren als ze niet waar waren? Gevoelens liegen niet… Jammer genoeg, als je OCD hebt, liegen ze toch. Als je OCD hebt, werkt het waarschuwingssysteem in je hersenen niet goed. Je hersenen vertellen je dat je in gevaar bent terwijl dat niet zo is.
Als wetenschappers afbeeldingen van de hersenen van mensen met OCD vergelijken, kunnen ze zien dat een aantal hersengebieden gemiddeld anders zijn in vergelijking tot individuen die geen OCD hebben.
Degenen die gekweld worden door deze stoornis proberen wanhopig te vluchten voor een verlammende en eindeloze angst.
Meer weten? Kijk dan op Dwang.eu
