Op 20 Juni dit jaar was het de Wereldvluchtelingendag. De Pauluskerk in Rotterdam deed hier natuurlijk aan mee want zij is al jaren een toevluchtsoord voor ongedocumenteerde vluchtelingen in onze stad. Samen met Theater Rotterdam organiseerde zij een grote maaltijd in de ontvangsthal van het theater voor haar vele bezoekers en sympathisanten. Een trio van muzikanten, die elkaar hier in Rotterdam als asielzoekers hadden leren kennen, begeleidde de etenden met feestelijke klanken. Thamar Kemperman voerde de regie van dit gebeuren in de grote hal van het theater aan het Schouwburgplein.
Late night show
Maar dat was nog niet alles. In het kader van de Wereldvluchtelingendag was er ook in de Kleine Zaal van het theater een ‘Rotterdam Late Night Show’, een maandelijks evenement dat ik sinds de Corona epidemie niet meer had gezien. Wel had de presentator Ernest van der Kwast op 15 December vorig jaar in het Bibliotheektheater, ter gelegenheid van de Dag van de Dakloosheid, een evenement geleid met speciale aandacht voor de oudere ongedocumenteerde asielzoekers in onze stad die nog steeds onvoldoende hulp krijgen. Dit terwijl zij wel degelijk een bijdrage hebben geleverd aan de economie van onze stad.
Hulp aanongeregistreerden
‘The Transformers’, een muziekgroep van NAS en Pauluskerk met medewerking van de Ontmoeting, begon de voorstelling met een swingend nummer: “My name is Nee”. Dat verwijst naar de Neegatieve instelling van de Neederlandse bureaucratie tegenover buitenlanders zonder papieren die slecht passen in hun ambtelijke administratie. Sommigen van hen zijn al dertig tot veertig jaar ongedocumenteerd in Rotterdam en worden alleen geholpen als zij doodziek zijn. Veel van hen weten zich in leven te houden door ongeregistreerd op de arbeidsmarkt te werken en leveren zo toch een bijdrage aan de Nederlandse economie. Anderen raken ziek, invalide of dement en moeten toch zichzelf zien te redden.
Onderdak hulpbehoevende migranten
Er werden ook twee initiatiefnemers geïnterviewd die een pand willen kopen waar die oudere hulpbehoevende migranten een plek kunnen vinden om te leven. De burgers kunnen helpen want de overheid doet niets en werkt eerder tegen. De stichting Humanitas werkt hier wel in mee; per jaar is ongeveer 200.000 Euro nodig voor onderdak van twaalf mensen en dat is nog maar een begin.
‘Rotterdam: ongastvrije stad’
Floor Ditshuyzen, een architect, kwam ook aan het woord. Zij heeft een studie gemaakt van wat de vijandige en ongastvrije stad Rotterdam doet tegenover de dakloze burgers in deze stad. Zo zijn op last van Burgemeester Ahmed Aboutaleb alle bankjes in de grote inkomsthal van het Centraal Station verwijderd omdat daar wel eens een dakloze lag te slapen. De goeden moeten onder de kwaden lijden en nu kan ook een gewone reiziger niet meer in die hal op een bankje zitten om even uit te rusten, wat te eten of naar de prachtige film te kijken die in de Stationshal boven voorbij schuift.
Rotterdam Centraal: bankjesgate
‘Bankjesgate’ wordt dit geruchtmakende schandaal nu al genoemd en verschillend organisatie waaronder ook de Pauluskerk zijn één en andermaal in actie gekomen om deze schandalige discriminatie aan de orde te stellen. De gemeenteraad van Rotterdam heeft al een motie aangenomen tegen dit discriminerende beleid van Burgemeester en Wethouders! Ook Martijn van Leerdam, de nieuwe dominee van de Pauluskerk, deed mee aan de laatste demonstratie op het plein voor het Centraal Station. Hij verklaarde dat God, toen hij de wereld in zes dagen had geschapen, de volgende dag uitrustte in het Paradijs waar dus kennelijk ook bankjes aanwezig waren om rustig op te kunnen zitten. Nu het Centraal Station van onze stad nog!
