Dit ingezonden artikel is geschreven door een correspondent . Dit is een verhaal uit eigen ervaring. Het verhaal gaat over een verslaafde moeder en de band tussen moeder en dochter.
Blijf altijd van je houden en je hebt altijd een plekje in mijn hart
Is gewoon te veel gebeurd wat stuk is
Wat gaat er toch in je om,
Het lijkt erop dat ik nooit meer thuiskom.
22 jaar de tijd gehad om er te zijn,
Maar de drugs… was te fijn.
Hoe kan je zo je kinderen behandelen,
En te vaak je eigen leven bewandelen.
Met alle liefde geduld en begrip mijn best gedaan,
Maar mijn geluk kom je niet weerstaan.
Ik merkte jaloezie met mijn relatie en geluk
Je maakte een stukje je dochter gunnen stuk
Ik begrijp dat je jaloers bent,
Maar dat is een gevoel wat ook ik vaak heb gekend.
Ook ik ken intense verdriet en pijn,
Elk weekend in mijn pubertijd zat ik in de trein.
Aanbelde en riep of je thuis was,
Niet opendeed je was er wel maar dat besef kwam later pas.
Als kind boodschappen deed en je huisje netjes ging maken,
Hopen dat je van het slechte pad zou afraken.
Veel dingen wat kinderen doen met vrienden gemist,
M’n energie met liefde ingezet met de hoop dat je op zou knappen..
Heb ik me flink in vergist.
Ook ik ken jaloezie en hartzeer,
Als ik je onder invloed zag meerdere keer.
Je eigen leugens gelooft,
Zovaak woorden en grote dingen belooft.
Alleen je eigen verdriet onder ogen ziet,
Wat jij niet wou zien dat was er niet.
Spreek ik mijn pijn en gemis uit naar jou,
Je toont geen begrip of oprecht berouw.
Angstig en boos spring je in de verdediging,
Je doet alsof ik het bedoel als belediging.
Maar je weet heel goed wat ik bedoel,
Maar je laat het niet zien dat gevoel.
Of er is al zoveel kapot,
Dan is de moeder dochter relatie al verrot.
Ik vind het behoorlijk egoïstisch,
Of dat komt nu door je gedrag focking alcoholistisch.
Het is niet dat ik je geen kansen heb gegeven,
Ik heb zo’n 10 jaar pijn gehad waar je nou was gebleven.
Ouders kwijt toen werd mijn grote broer en maatje ook bij me weggehaald,
Dat is iets wat me vaak achterhaalt.
Dat gemis en die pijn kan ik nu nog inbeelden en voelen
Je zal nooit weten wat ik zal bedoelen.
Mijn broer heeft een andere opvoeding en omgeving gehad,
Wat invloed heeft op zijn leven en zich elke keer hervat.
Kan er niet mee omgaan en begrijpen,
Overleven door vaak naar de drugs te blijven grijpen.
Wij moesten veelste vroeg voor ons zelf zorgen,
Dat voelt eenzaam een gemis kinderen willen zich veilig voelen en geborgen.
Wel ben ik daardoor zelfstandig, zeg wat ik denk en ben niet onzeker,
Ik heb op een harde manier geleerd te zorgen en opkomen voor mij eigen.
Daardoor wel hechtingstoornis angststoornis en ptss erbij krijgen.
Na 10 jaar gemis Nog eens 10 jaar geprobeerd een relatie op te bouwen,
Maar vaak vergat je me en was je niet te vertrouwen.
20 jaar lang heb je de tijd gehad,
Maar je koos voor je eigen pad.
Heb veel tijd verloren om een betere band te krijgen,
Over gestolen geld en spullen en pijn van je dochter maar te zwijgen.
Ik begrijp ontzettend veel en vergaf je keer op keer,
Maar ik kan niet meer het doet te veel zeer.
Dat onbegrip en denken dat ik gek ben,
Denken dat ik je toneelspel regelmatig niet herken.
Dat heef het verpest,
Ik begrijp en accepteer meer dan de rest.
Je bent ook maar een mens,
Maar liegen en je anders voordoen is intens.
Dat kan je veranderen, dat doe je zelf.
Ik hou heel veel van jou echt waar,
Maar jou verslavingsgedrag naar je kinderen toe is zwaar.
Ik hoef geen vrolijke burgerlijke leuke gezellige of verstandige ouder,
Ik heb het contact niet verbroken door je verslaving en depressie,
Maar om hoe je je bewust opstelde naar mij.
En jaloezie en toneelspel laat zien..
Ik mis je
Ik hou van je
Maar ik verwacht het onmogelijke en onbereikbare
