Alleen experts maken een diagnose, zeker in de psychiatrie. Veelal aan de hand van de DSM 5, waarin richtlijnen en symptomen van allerlei psychiatrische aandoeningen zijn opgenomen. Een diagnose van een expert, in dit geval een psychiater, is zeker een goede zaak: na de diagnose kan een behandeling worden opgesteld, en kan iemand behandeling en medicatie krijgen.
Diagnose: ook nadelen
Een diagnose van psychiatrische problematiek kent ook nadelen. Mensen kunnen tot hun diagnose worden gereduceerd: ze gaan leven hoe de leerboekjes hun voorschrijven, en wat er van hun verwacht wordt, doen wat het handboek je voorschrijft. Daarbij is de psychiatrie vaak ook nog omgeven door stigma’s en vooroordelen.
Van overleven naar nieuwe benadering
Deze stigma’s hebben in Japan geleid tot het opzetten van het Bethelhuis, gevestigd in een kleine kerk. In de jaren ’80 van de vorige eeuw zijn psychiatrische patiënten daar een ‘overlevingsgroep’ gestart. Dit is uiteindelijk uitgegroeid tot een nieuwe benadering: tōjisha-kenkyū. Tōjisha staat voor mensen uit gemarginaliseerde groepen die hun plek opeisen in de samenleving. Kenkyū staat voor zelfonderzoek.
Zelfkennis en acceptatie
Centraal in deze benadering staat de eigen ervaring en eigen beleving. Mensen onderzoeken dit zelf, en delen de resultaten met elkaar. Het doel is om jezelf, met al je tekortkomingen, te leren kennen en te accepteren. Ook gaat het er om weer een plek te krijgen in de maatschappij. Vanuit een kleine groep in de jaren ’80, heeft deze benadering in Japan in deze eeuw meer aanhang gekregen. Het Benthelhuis is tegenwoordig een toevluchtshuis voor iedereen die wat anders wil dan de reguliere psychiatrie, en de tōjisha-kenkyū is tegenwoordig in Japan synoniem voor de emancipatiebeweging.
Twee artikelen voor als je meer wilt weten over de tōjisha-kenkyū:
‘Noem ons geen patiënt…’ (npo3.nl)
Tōjisha-kenkyū – Japan’s radical alternative to psychiatric diagnosis (engelstalig)
