Verdienste?
Respect is een vorm van waardering en eerbied dat absoluut op maar een manier verkregen dient te worden, en wel indien men zich met alle aanwezige kwaliteit ergens voor inzet. Respect is zeer zeker niet iets dat men verdient of behoort te krijgen uitsluitend op grond van een behaalde titel of opgedane kennis. Vaak kom je dit wel tegen bij psychiaters, psychologen en anderszins academisch, of hoger geschoolden.
Zelfingenomen lieden
Een dergelijke houding getuigd van geestelijke onvolwassenheid en domheid, en dat kom je tegen binnen alle geledingen van de bevolking; dus net zo zeer ook bij hoger opgeleiden! Deze zelfingenomen lieden dienen te beseffen dat de positie die zij hebben mogen bereiken, primair te danken is aan zaken waar zij geen enkele invloed op hadden: voldoende intelligentie is er zo een waar niemand enige invloed op heeft gehad; je krijgt het met je geboorte mee.
De omstandigheden
Een van de meest bepalende factoren zijn wel de omstandigheden waaronder je poogt iets te bereiken en waarop je geen invloed hebt. Als voorbeeld: ik heb Atheneum gedaan maar niet af kunnen maken onder invloed van mijn toen nog onbekende manische depressiviteit. Omstandigheden zijn absoluut bepalend voor wel of niet iets kunnen bereiken!
Zielige proporties
Het zou goed zijn als die hooghartige lieden, bijvoorbeeld binnen de psychiatrie, (maar niet alleen daar) eens deze zaken gingen beseffen, alsmede dat de hoeveelheid kennis die zij zelf hebben, in verhouding met de ongekend grote hoeveelheid kennis die er feitelijk is, van uitermate zielige proporties is, hetgeen ze ‘terug op aarde’ zou moeten brengen! Maar helaas is het zo dat deze soort levenslessen doorgaans door dergelijke lieden hooguit word geleerd als zij eens ‘vlak op de platte bek’ gaan…
Zelfvoldane gladdekker
Het is (veel) beter een hulpverlener te hebben met beperkte kennis, maar wel met de nodige wijsheid, dan zo’n zelfvoldane gladdekker die met zijn of haar neus in de hoogte loopt met een air van: zie mij eens en geef respect… De negatieve attitude van deze ‘zogenaamde domme psychiaters’ frustreert in hoge mate het proces van vernieuwing binnen de psychiatrie, en is ook totaal niet meer van deze tijd! Dit kan dan ook niet langer getolereerd worden. Deze lieden zouden vol van dankbaarheid moeten zijn over het feit dat hen dit alles gegeven is om te doen! (wie ben ik dat ik dit mag doen!) en dit alles nog buiten de buitensporige geldelijke beloningen…
Motivatie
Iets bereiken doe je van uit een positie van onbaatzuchtigheid en de innerlijke wens om de jouw gegeven kwaliteiten te gebruiken en in te zetten voor de ander, en daar past geen misplaatste hautaine houding bij. Dit is dan ook van zeer groot belang als het gaat om de motivatie van je handel en wandel! Dit (de motivatie) zie je bij een hulpverlener dan ook redelijk makkelijk en snel terug: aan de vruchten herkent men de boom! Gedegen vakkennis alleen is niet genoeg voor de functie van hulpverlener.
Historische achtergrond
Jammer genoeg zijn er veel hulpverleners binnen de psychiatrie die niet of niet voldoende deugen, en dat heeft een historische achtergrond: zeker binnen de psychiatrie was vroeger een psychiater koning en keizer tegelijk voor het gewone volk. Nu is het algemeen opleidingsniveau en kennis niveau enorm veel hoger, maar vele lieden werkzaam binnen die psychiatrie acteren nog immer als waren zij een eeuw terug in de ‘dolhuizen’ werkzaam met onmondigen.
Motivatie en instelling
Een ander kan worden veranderd bij sollicitaties waarbij primair gelet zou moeten worden op motivatie en instelling. Waarbij ook opgelet moet worden, is of een kandidaat ook een redelijke hoeveelheid kennis en inzicht bezit op gebieden buiten het vakgebied. Ik heb meer dan eens moeten vaststellen dat een psychiater wel veel over zijn vak heeft geleerd, maar over andere zaken bijna wereldvreemd was…! En voor een goede diagnose en behandeling is kennis en inzicht op zaken juist buiten die psychiatrie ook belangrijk! (een behandeling dient integraal te zijn, dus alles omvattend)
Het is de zachte stem der wijsheid die zich laat horen als de brallende stem der domheid eindelijk zwijgt…
Foto: Alan Cleaver
