opinie: wij zijn zij, en zij zijn wij

De afgelopen periode is de politie in Rotterdam (en elders in het land) herhaaldelijk negatief in het nieuws gekomen. Zet dit af tegen de ophef die is ontstaan nadat jonge raddraaiers in de nieuwjaarsnacht politieagenten het werken onmogelijk maakten, en er ontstaat een tegenstrijdig beeld. Slaat de weegschaal door naar een autoritaire politiestaat, of is de politie je beste vriend waarvan de pet ons nog altijd allemaal past?

Onwaarheden die de betrokken agenten op voorhand volledig vrijpleiten.

Met de nasleep van het buitenproportioneel gebleken geweld middels een fatale nekklem nog vers in het geheugen, haalde een soortgelijk incident onlangs het nieuws. Dit keer betrof het een agressieve verwarde man. Een Macedoniër die volgens zijn Nederlandse echtgenote aan psychoses leed. De man raakte tijdens het politieoptreden onwel en overleed. Ondanks de wellicht goed gevolgde geweldsinstructies veroorzaakte dit veel ophef, en daarmee een zich verspreidend negatief beeld. Wat hierbij de zaak erger maakt, is dat er in dit soort gevallen vaak een haastige politiewoordvoerder voor de camera in ontkennende zin een sussende verklaring afgeeft… desnoods verpakt in wat logisch klinkende onwaarheden die de betrokken agenten op voorhand volledig vrijpleiten.

Jacht op daklozen

In Rotterdam bijvoorbeeld, ontstond er afgelopen november massale verontwaardiging na verschillende twitterberichten van agenten over daklozen. Deze werden volledig herkenbaar op de foto gezet, waarna deze met wat begeleidende trotse spierballentaal voor gek werden gezet. De woordvoerster van de Rotterdamse politie liet weten dat daklozen in principe nooit herkenbaar in beeld worden gebracht, en dat agenten dit juist doen omdat de daklozen hen juist zo aan het hart gaan. Tja, het eerste is in de praktijk een leugen gebleken, en het tweede… gelooft u het? Dat hiermee de “jacht” op daklozen nog niet ten einde was, bleek iets meer dan een week terug. Juist in de vrieskou dacht de politie een winterjas te moeten afpakken van een dakloze. Aanleiding hiervoor was een beveiligingslogo dat op de jas zat. Ondanks verafschuwende reactie van veel mensen, verklaarde de politiewoordvoerster dat dit optreden juist was bedoeld om overlast en het gevoel van onveiligheid onder de Rotterdammers tegen te gaan.

Hartverwarmende tegenactie

Een beveiligerslogo dragen als je geen certificaat hebt… tja dat mag immers niet. Inmiddels is ook de Rotterdamse politiek zich met de kwestie gaan bemoeien, en zal er binnenkort over worden gesproken in de gemeenteraad. Dat sociale media ook op een positieve manier kunnen worden ingezet, bleek nadat de Rotterdamse John Hijnen een oproep deed op Facebook. Hij was zo geraakt door de hartvochtige politieactie, dat hij opriep tot het inleveren van winterjassen. Hij haalde er meer dan honderd op, die hij demonstratief verzamelde voor het hoofdpolitiebureau aan het Doelwater te Rotterdam. Het Leger des Heils zal de jassen uitdelen. Een mooie en hartverwarmende tegenactie.

Een politiepet past ons allemaal toch?

De andere kant is er ook… het vele goede werk dat de politie doet. Een zware en verantwoordelijke taak, die onderhevig aan bezuinigingen (en een te laag salaris) almaar moeilijker lijkt te worden. Vele gefilmde incidenten worden zonder context op het internet gepubliceerd, veelal met het doel de politie belachelijk te maken. Het respect voor politiemensen lijkt af te nemen. Bij speciale gelegenheden zoals grote feesten keren mensen zich tegen hen. Zo ook in de afgelopen nieuwjaarsnacht.  In verschillende steden werden agenten bekogeld met stenen en/of vuurwerk. Wat doet dit alles met de gemiddelde agent? Gaat deze zich in bepaalde situaties harder of autoritairder opstellen als een soort van afreageren? We hebben het wellicht zelf in de hand. Respect en begrip is immers twee richtingverkeer. Of het nu om etnisch profileren, de bejegening van daklozen, of respect van de burger richting de politie gaat…  wij zijn zij, en zij zijn wij. Een politiepet past ons allemaal toch?