Opinie: Ideaalbeeld

Zijn uw “kerstgevoelens” al aan het aanwakkeren? Als dit niet zo is, dan zal dit niet meer lang duren. Vooral televisiereclames en advertenties in kranten en mooie glossybladen, proberen in te spelen op onze gevoelens. Ze spiegelen een ideaalbeeld voor. Toch ziet de werkelijkheid er vaak heel anders uit. Voor velen is kerst een stressvolle tijd, komt oud-zeer weer bovendrijven, of blijken twee met verplichte figuren gevulde dagen…

“Niemand mag met kerst alleen zijn”

Natuurlijk hoeft het allemaal niet zo negatief te zijn, de feestdagen kunnen ook heel gezellig zijn samen met familie en vrienden. Toch laten de media het beeld bestaan dat dit “gewoon” is. Zit je niet  stralend met je naasten aan een chique gedekte tafel te genieten van de meest heerlijke gerechten, dan moet er wel iets mis zijn. Tussen de televisieprogramma’s door, roept Robert ten Brink niet voor niets al jarenlang “Niemand mag met kerst alleen zijn” . Kiezen om de feestdagen alleen te vieren, blijkt toch een soort van taboe. Dat dit totaal losstaat van de werkelijkheid, blijkt wel uit de cijfers. Zo viert bijvoorbeeld 20 procent van de ouderen helemaal geen kerstmis, en krijgen 1 op de 10 ouderen tijdens deze dagen geen bezoek. Toch is eenzaamheid tijdens de feestdagen zeker geen “ouderenprobleem”, het is iets van alle leeftijden.

Afhaalchinees in je joggingbroek

Naast een gebrek aan sociale contacten waardoor er een min of meer gedwongen eenzame kerst ontstaat, is er ook nog de groep mensen die er heel bewust voor kiest om alleen te blijven. Treurig? Zeker weten van niet. De wens in je eentje kerst je vieren (of hier volledig aan voorbij te gaan), kan vele oorzaken hebben. Het verplichte karakter kan hierbij een rol spelen. Nette kleren aan, mooi opzitten en pootjes geven. Een gevoel geleefd te worden. Zet hier een portie afhaalchinees in je joggingbroek met een goede film op tv tegenover. Daarnaast is voor velen de maand december erg confronterend. Het gemis van een dierbare kan extra zeer doen. De leegte die de betreffende persoon heeft achtergelaten valt meer op. Met het maken van een keuze is niets mis zou je denken. Toch blijft het opgedrongen ideaalbeeld zo hardnekkig, dat het vaak als zielig wordt gezien.

Dat is pas zielig!

Ondanks dat het “medeleven” met de alleen-blijvers op zich als sympathiek kan worden gezien, zit daar toch ook iets hypocriets in. “Niemand mag met kerst alleen zijn”… okee, en de rest van het jaar dan? Mensen die dag in dag uit thuis zitten, zouden dit dus tijdens de feestdagen niet mogen omdat dit zielig is? Mensen die na hun overlijden weken of soms zelfs maandenlang in hun woning liggen voor ze worden gevonden… dat is pas zielig! Blijkbaar keek de samenleving net even de andere kant op toen dit gebeurde. Natuurlijk kan je (zeker in de grote stad) niet iedereen om je heen in de gaten houden. Toch zou het mooi zijn wanneer we minder af zouden gaan op wat de media ons voorhouden en wil aanpraten. Ga af op je eigen gevoel. Strak in het pak met je schoonfamilie rond de kerstboom… prima, lekker thuis alleen voor de buis… ook goed!