Voor je het weet lig je in het ziekenhuis. Dat overkwam mij in 2018 en dit jaar weer. Beide keren door van mijn fiets te vallen en beide keren op mijn linkerdij. In 2018 was ik nog niet eens opgestapt maar ik had mijn rechtervoet al op het pedaal, klaar om van de stoep het fietspad op te rijden. Kennelijk stond mijn linkervoet te dicht bij de fiets want ik verloor mijn evenwicht en viel hard op de linkerdij. Gelukkig kwam er een behulpzame man langs die mij overeind hielp en op een bank rondom een boom neerzette. Dit was vóór de Groene Passage waar ik zojuist boodschappen had gedaan.
Bijna thuis
Dit jaar was het op zondag 21 april op de inrit van Humanitas Steenplaat waar ik woon. De vrijdag daarvoor had ik net een nieuwe fiets gekocht waar ik nog aan moest wennen. Die zondag reed ik er voor de tweede maal mee. Eerst naar Delfshaven voor een bijeenkomst van de Pelgrimvaderskerk. Daarna naar de Spoortuin waar ik tot vijf uur meewerkte aan het onderhoud. Vervolgens tegen een sterke oostenwind naar huis, de Willemsbrug over en langs de Persoonshaven naar de Steenplaat. Toen ik daar de oprit op reed viel er iets van mij af, zo van: ‘hé, ik ben thuis!’ Maar zo viel ik ook van mijn fiets af op diezelfde linkerdij waar ik in 2018 ook op viel: “AU”!
Naar Erasmus MC
In 2018 was het dijbeen echt gebroken en werd ik die zelfde avond nog geopereerd in Erasmus MC. Dat was een wonderlijke ervaring. Door een ruggenprik kon ik precies horen wat de chirurg achter het scherm tegen de assistenten zei zonder te kunnen zien wat er precies met mijn been gebeurde.
Dit jaar was het anders. In het Erasmus Medisch Centrum werd het been eerst voor een röntgen camera gehouden en later werd ik nog door de tunnel van de CT-scan geschoven om te zien wat er aan de hand was, of eigenlijk aan het been. Dat dijbeen was nog helemaal heel want de röntgen foto liet zien dat er in 2018 een stevige stalen pen in de gewrichtsknobbel van het dijbeen was gemonteerd. Maar in het bekken zat wel een scheurtje Daarmee lopen zou wel gaan maar met de nodige Paracetamol als pijnstilling.
Weer thuis scharrelen
Fietsen gaat voorlopig niet meer. Na één dag in het Erasmus MC werd ik ondergebracht in het revalidatiecentrum van Aafje bij het ziekenhuis Maasstad op Zuid. Daar ging ik oefenen met een rollator en met elleboog krukken om me door de stad en in huis te kunnen bewegen tot dat alles weer normaal zijn gangetje kan gaan.Nu gaat dat al weer behoorlijk goed. Thuis vond ik nog de rotan wandelstok van mijn vader, heel geschikt om er net als hij mee door huis te scharrelen.
