De bijstand is vaak een laatste redmiddel voor werklozen. Het moeten rond komen van een bijstandsuitkering, of welke uitkering dan ook, brengt ook veel emoties met zich mee. Emoties als frustratie, radeloosheid, verontwaardiging en zelfs depressie komen om de hoek kijken. Met name omdat het tegenwoordig praktisch onmogelijk lijkt om aan de bak te komen. Jaren ervaring, extracurriculaire activiteiten en noem maar op maken tegenwoordig niet veel meer uit. Daar er veel mensen werkloos zijn, worden of dreigen te worden, is dit effect van de bijstand van groot belang.
Onbegrip, schaamte en nog erg veel emoties worden ondervonden door uitkeringsgerechtigden. Wat kan je aan deze negatieve spiraal van emoties doen, opdat men het leven weer blij en hoopvol tegemoet gaat? Volgens mij is het van belang vooral niet op te geven, al lijkt alles nog zo zwart. Het geloof in jezelf niet verliezen is ook van belang. Werken aan jezelf, of dat nu op persoonlijk of zakelijk vlak is. En vooral dingen en activiteiten blijven ondernemen. De ene dag gaat het makkelijker dan de andere, maar na regen komt zonneschijn.
En vergeet vooral niet, u bent niet alleen!
2 reacties
Hoi, Nada, ik heb het gelezen .ik ben wel wat wijzer geworden, ik bedank je voor je wijze woorden, ga zo door niet opgeven !
Dank je. We geven niet op!