Herstel, het woord zegt het eigenlijk al: je wilt de gevolgen van een ziekte of kwaal verminderen, overkomen of zoveel mogelijk achter je laten.
Herstellen van een psychiatrische ziekte of psychische kwaal gaat wel wat anders dan herstellen van een lichamelijke ziekte; het is van een andere orde. Meestal krijg je veel meer begrip van de buitenwereld, als je een lichamelijke ziekte hebt dan wanneer op psychisch gebied iets mankeert. Dit komt doordat zaken die de geest betreffen veel gecompliceerder zijn. Dus heeft men in de maatschappij daar veel minder verstand van en het gevolg is dat je er veel minder begrip voor heeft. Zo krijg je de stigma’s… de maatschappij zit vol vooroordelen, en als psychiatrisch patiënt word je al gauw gebrandmerkt, en daar moet je je tegen wapenen.
Ook voor ons als patiënten is het dus een stuk moeilijker, en het opdoen van kennis omtrent onze ziekte / diagnose is zeer belangrijk! Maak niet de fout om als een passief vogeltje al je problemen bij ‘meneer de dokter’ neer te leggen en zelf niet mee te denken! De psychiatrie is al een stuk moeilijker wat diagnose betreft dan de somatische (lichamelijke) geneeskunde en derhalve een stuk vatbaarder voor verkeerde diagnoses. Werk dus actief zelf mee in het proces van diagnose stelling en behandeling. Die kennis en dat inzicht is ook buitengewoon belangrijk voor je herstel proces!
Kennis en inzicht betekent macht over jezelf en je ziekte, en zo kan je doelgericht ingrijpen, bijsturen en processen sturen. Hoe kan je immers een positieve draai aan je ziekte geven als je er bijna niets van weet?
Herstel begint dus met kennis en inzicht, maar je houding, je instelling ten opzichte van je ziekte is evenzeer van groot belang. Heel vaak moet ik constateren dat veel mensen met een psychiatrische ziekte heel fatalistisch met hun ziekte omgaan: zo van het is niet anders en ik kan er niets aan doen… dat is een ernstige misvatting en het is jouw bewuste instelling ten opzichte van je ziekte die het verschil kan maken! Naast je bewustwording van dat wat je kan doen om de gevolgen van je ziekte te pareren, is het met name jouw eigen wil die je achter je herstel proces moet zetten, opdat je uit je passieve slachtofferrol kan komen en zelf de touwtjes in handen gaat nemen. Het zal je verbazen hoeveel vooruitgang je kunt boeken en zodoende een beter, stabieler leven kunt gaan leiden!
Motivatie om je situatie aan te pakken, is van het grootste belang en is een sterke drijfveer voor een actief ingrijpen in je omstandigheden. Ik begrijp heel goed, en dat weet ik ook uit ervaring, dat dat in het begin heel moeilijk kan zijn en het is dus echt een heel proces dat met vallen en opstaan gaat, maar als je gaat geloven in mogelijkheden in plaats van in zaken die je niet kan veranderen, dan ga je echt wat veranderen; verbeteren. Nogmaals het is niet makkelijk, maar je moet proberen om boven je ziekte te gaan staan, om zo (veel) bij te sturen ten positieve en de baas te zijn over jouw leven met je ziekte of beperkingen! De ziekte mag niet langer de dienst uitmaken maar jij moet de teugels in handen nemen en dat is beslist geen utopie maar stukje haalbare realiteit. Gebruik de handvatten en inzichten als hierboven beschreven, en doe dat gemotiveerd; succes moet je grijpen!
Neem jezelf je beperkingen niet kwalijk maar accepteer je zelf zoals je bent en leer om van je zelf te houden, dan ben je ook niet meer zo afhankelijk van anderen voor waardering en zelfrespect. En bovendien heb je je beperkingen als gevolg van een niet door jou gekozen ziekte! Bezie de zaken zoals ze werkelijk zijn en jaag je eigen geluk na…!
