Schrikbarende inconsistentie
Het beleid van de overheid ten aanzien van voorzieningen ten behoeve van hulpbehoevenden binnen en buiten de psychiatrie, dus op vele gebieden, wordt gekenmerkt door een schrikbarende inconsistentie en (politieke) willekeur. Op dit beleid is door de jaren heen geen peil op te trekken, en het lijkt wel of de beleidsbepalers met een dobbelsteen bepalen wat er wel en wat niet vergoed/beschikbaar wordt, of blijft.
Inzichtloos wanbeleid
Dat beleid, dat de voorzieningen bepaald, waait mee met de politieke wind van het moment en tendensen in het hier en nu. Waarop een bepaald moment van alles kan en zelfs zaken tot in het absurde de revue zonder probleem passeren, daar kunnen op een ander moment de zelfs meest basale zaken niet meer! Een voorbeeld van dit warrige en absurde inzichtloze wanbeleid vinden we bijvoorbeeld bij een inloop centrum voor (ex-)psychiatrische patiënten, waar jaren terug heel veel kon maar op een gegeven moment bijna niets meer, en nu weer veel meer(!)
Je moet het zelf maar uitzoeken
Ik moet concluderen dat er bij de overheid geen verstand is van de zaken waar zij het bestuur over hebben, en anders kan ik niet tot een andere mening komen dat men daar in Den Haag geen enkele empathie en/of interesse in die genen die de hulp nodig hebben, en dat lijkt mij volledig te sporen met het naar mijn mening zeer asociale op Amerika geënte politiek van: ieder moet maar zelf voor zich zorgen… En als dat niet gaat door bijvoorbeeld een psychiatrische ziekte, dan heb je pech en moet je het zelf maar uitzoeken (creperen).
a-socialisme in het kwadraat
Het is de politiek van het ultra egoïsme: zij, die (zeer) goed voor zich zelf kunnen zorgen hebben het uitermate goed, en de meer hulpbehoevenden staan in de kou, vaak ook letterlijk. Het is het kortzichtige beleid van de rijken rijker en de armen armer. Dit geeft een tweedeling in de maatschappij die niemand met ook maar een schijntje verstand, en zeker met een beetje wijsheid wil! Het is het a-socialisme in het kwadraat. We hebben het hier over het onderscheid tussen dier en mens. Waar kies jij voor? Het is mij een raadsel dat het Nederlandse volk de afbraak van de sociale voorzieningen maar zo lijdzaam, apathisch ondergaat! De mate van een beschaving wordt afgemeten naar de wijze waarop die beschaving omgaat met de hulpbehoevenden!
In de ‘commerciële’ politiek is alles dat geen geld oplevert niet populair en wordt van ondergeschikt belang geacht. De handelwijze van de beleidsbepalers is dan ook overeenkomstig!
Consequent doorgevoerde visie
Beleid, althans een goed en verantwoord beleid, kenmerkt zich door een consequent doorgevoerde visie, waar fluctuaties in het aanbod van voorzieningen en ondersteuning, structureel achterwege blijven. Het is essentieel dat beleid word bepaald en geïmplementeerd door gewetensvolle mensen met verstand van zaken en met de zo nodige affectiviteit, in plaats van kille, klinische kantoorlieden!
De facto
Het grillige beleid door de jaren heen, laat zich grafisch weergeven door een sinusoïde, waar je de diepe dalen van het kapot snijden van de voorzieningen en de hoge toppen der verspilling kan zien. Een gouden middenweg schijnt zo moeilijk te zijn! In tijden van overvloed dient er effectief verspilling en onzinnige lukraak uitgaven voorkomen te worden, en bij een slechte conjunctuur dienen de voorzieningen gewaarborgd te blijven. Op deze wijze kan er een consistent beleid gematerialiseerd worden dat rust en zekerheid voor de sociaal zwakkeren geboden worden dat de facto niet duurder hoeft te zijn.
In een echte beschaving is het recht der sterkste voltooid verleden tijd!
