Afgelopen week overleed Willy Nijs. Een vertrouwd gezicht binnen de Rotterdamse Pauluskerk na het doen van 32 jaar vrijwilligerswerk. Hier is dan ook met verslagenheid gereageerd op haar plotselinge overlijden. Ze kreeg een hersenbloeding in de tram op weg naar de Pauluskerk. Bij vele bezoekers stond Willy Nijs bekend als “een van de steunpilaren van de Pauluskerk” binnen de opvang en andere sociaal-maatschappelijke activiteiten. Dit zoals te lezen is in onderstaand In Memoriam dat Dominee Dick Couvée schreef …
Gistermorgen vroeg bereikte ons het trieste bericht van het overlijden van Willy Nijs. Eergisteravond even na 22:00 uur is zij gestorven in het Erasmus Medisch Centrum, gelukkig rustig en voor zover wij weten ook zonder pijn. In de tram op weg naar de Pauluskerk werd zij onverwacht onwel vanwege een hersenbloeding. De behandeling in het ziekenhuis mocht helaas niet meer baten. Het is niet goed te geloven: afgelopen maandag was zij nog aanwezig in de Pauluskerk, afgelopen donderdag sprak ik haar nog. Zo broos als zij was, zij bleef vol energie, plannen en hoop op het goede voor de mensen en voor haarzelf.
Een paar jaar geleden kon ze nauwelijks meer lopen en bewegen. Na een lange periode in het ziekenhuis en daarna in het verzorgingstehuis op het Noordereiland herstelde ze, dankzij haar enorme inzet, vechtlust en onverwoestbaar optimisme, voldoende om weer thuis te kunnen gaan wonen op Rotterdam-Zuid.
Willy was al zo’n 32 jaar een van de steunpilaren van de Pauluskerk. Zij was bij ons actief op meerdere plekken, in de oude en in de nieuwe kerk. Als vrijwilligster in de Nachtopvang, in het Open Huis en vooral ook in het Eethuis. De Pauluskerk was haar lust en leven. Met veel liefde en aandacht zette zij zich in voor “haar jongens”. Een rasvrijwilligster was ze, die het niet gemakkelijk had in haar leven en het zichzelf ook lang niet altijd gemakkelijk maakte. Dat wist ze maar al te goed. Maar die in veel gevallen een oneindig geduld opbracht voor de bezoekers van de Pauluskerk. “Ze zijn allemaal zo lief, weet je”, zei ze dan tegen mij met van die geinige ogen. Je kon enorm met haar lachen. De laatste periode bezocht zij ook steeds vaker het Kerkcafé, omdat ze – “raar, hè, maar het is zo” – naar haar zeggen steeds meer belang begon te hechten aan het geloof. Wat dat voor haar betekende, deelde zij met ons met veel inzet en oprechtheid en de allerlaatste periode ook met een soort milde, uitnodigende wijsheid.
Willy was een bijzonder mens. In haar onvoorwaardelijke inzet voor de bezoekers, haar humor, haar doorzettingsvermogen, in haar soms lastige gedrag. Dwingen moest je haar niet. Wie aan haar vrijheid kwam, kwam aan Willy. Haar lichamelijke krachten waren de laatste jaren flink afgenomen. Dat belette haar niet vol levenslust door te gaan met leven en werken. Als voor iemand gold, dat je kunt leven op je geest, dan gold dat zeker voor haar.
Wij zullen Willy enorm missen. Vooral in haar rol in het Eethuis. Wij bidden om kracht en steun van allen die haar lief waren en van Omhoog voor haar familieleden en haar vrienden en vriendinnen.
Dick Couvé
Willy Nijs zal aanstaande maandag 27 maart worden gecremeerd. De crematie zal op verzoek van de familie plaatsvinden in besloten kring, later op de ochtend.
Voorafgaand aan de crematie zal er een herdenkingsdienst plaatsvinden in de Pauluskerk, en wel om 09.45 uur. In de dienst is er moment om van Willy afscheid te nemen.
Willy hield volgens haar kleinzoons van rode rozen. Neem er allemaal een mee.
Namens de Pauluskerk,
Dick Couvée
