Het perfecte plaatje

Misschien ken je het wel. Die grote posters met een mega gespierde lichaam voor fitness of de mooie modellen die een grote voorbeeld zijn voor de dames. Een acteur of actrice die in elke film er perfect uit ziet. Misschien volg jij ook wel een beroemd iemand op social media of heb je zijn of haar films op dvd. Maar ook in je eigen sociale netwerk zit er mischien iemand waar je tegen op kijkt. Die ene persoon in de sportschool die geboren is met “de juiste genen”. We maken het allemaal mee en toch willen we de pijn, stress en obsessie niet beleven.

Het perfecte plaatje bestaat niet

Niet alleen voor vrouwen is het soms een klap in het gezicht, maar ook voor mannen. Voor mannen is het vaak moeilijker om aan een mooi lichaam te komen. Mannen moeten hun spiermassa vergroten en dat is een heel karwei. Ik groeide op met de beste aktiefilms. Films van Bruce Lee, Jackie Chan, Jean Claude Van Damme, Arnold Schwarzenegger en Sylvester Stallone. Ik was onder de indruk van martial arts en een gespierd lichaam. Ik was zelf vrijwel lenig en flexibel, maar zeker niet de sterkste. Ik kon tijdens gym totaal niet touwklimmen of opdrukken en ik was aan de mollige kant. Later kwam daar gelukkig verandering in toen ik op karate ging, maar touwklimmen lukte nog steeds niet.

in mijn puber jaren was ik best mager en nam ik de dumbels van mijn vader waar niets mee gedaan werdt en begon ik af en toe met liften. Na een paar keertjes mee te zijn geweest naar de fitnessclub met een klasgenoot, besloot ik lid te worden van een fitnessclub. Ik werdt wel sterker en kon mezelf optrekken. Touwklimmen deed ik toen ook voor het eerst in mijn leven. Het was nu tijd voor mijn lichaam, want een beugel had ik al lang niet meer en puistjes kreeg ik ook niet meer zo vaak. Maar ik was echt aan de magere kant en ik vond mezelf totaal niet mooi. Zelfs niet in de mooiste en modernste kledingstukken. Het zag er totaal niet mannelijk uit. Ik kon de zoon of jongere broertje van elke dame zijn. Maar een beste vriend zei altijd dat ik blij moest zijn met twee armen en twee benen. Voor de rest was ik een gezonde kerel, maar toch knaagde er iets  diep van binnen als ik zag hoe de meeste leeftijdsgenoten er beter volgroeid erbij liepen. De meiden kwijlde als ze een mooie mannelijke lichaam zagen en voor hun was ik lucht…

Ik was onzeker en een tikkeltje obssesief

In de sportschool kon ik eindelijk aan de slag met mijn spieren. Maar veel succes had ik niet. Vanuit huis had ik nooit echt meegekregen welke voeding echt goed voor je was en de meeste Nederlanders aten ook echt anders. In de sportschool waren er veel gasten die er mooi uit zagen. Grote bolle ronde biceps, volle borstspieren tot aan de hals, brede schouders, buikspieren en zelf mooie volle benen! Bij mij zag je alleen maar mijn jeans of joggingsbroek zweven. Ook had ik een grote ego als het om gewichten ging. Ik durfde in het bij zijn van anderen geen kleine dumbel op te tillen. Zeker niet wanneer er een meisje of een vrouw naast mij stond te liften. Maar goed, deze mensen trainde langer of waren ouder dan mij. Iedereen begint ergers of is ooit met een klein gewichtje begonnen. Zeker die grote gasten achterin voor de spiegel. Ooit waren zij toch ook “normaal” gebouwd? dacht ik.

Maar wat ik ook deed ik bleef ergens ergeren aan een hoop dingen. Dingen om me heen en dingen aan mezelf. Ik was onzeker en een tikkelje obssesief. Ik vond het jammer dat ik niet groot gebouwd was en voelde me vaak een kleine nietsnut. De meeste Negroïde mannen kregen heel makkelijk spiermassa. Zelfs de kleine magere gasten. Maar ik bleef toch geloven in uniek zijn. Iedereen is anders en dat vind ik het mooiste aan alle mensen op aarde. Alle mensen zijn mooi op hun eigen manier. Ik accepteerde wel een groot deel van mijn uiterlijk. Namelijk mijn afkomst, huidskleur en mijn persoonlijkheid. Voor de rest heb ik altijd best een knappe gezicht gehad. Zo slecht was dat ook weer niet. Ook hoefde ik voor niemand stoer te zijn, want daar bereikte je toch niets mee. Mensen houden van rustige en aardige mensen en zo zit ik vanaf mijn kinderjaren in elkaar. Maar wanneer een dame op mijn pad kwam, dan veranderde de hele situatie. Ik werd dan opnieuw onzeker over mezef.

De dames willen mij niet

Na wat jaartjes goed eten en trainen, zag ik er iets veel beter uit. Ik was er nog niet helemaal, maar tevreden was ik wel. Maar toch bleef ik onzeker als ik een dame leuk vond of als ik gewoon in de lente en zomer opzoek ging naar een leuk iemand. Ik ging vaker winkelen en kijken wat voor outfits het beste bij mij paste en dat doe ik heel soms nog steeds. De meeste dames zijn best dik of aan de brede kant. Ik voel me soms enorm klein vergeleken met hun. Maar daar kan ik gewoon niets aan doen. Zulke dames passen gewoon niet bij mij. Wel de slanke en klein gebouwde dames die aan fitness doen. Dit geeft mij nog een beetje hoop, maar dat kleine beetje hoop zakt wel weg als ze mij niet willen. Mijn drie grootste vijanden zorgen hiervoor en laten mij niet met rust. social media, dames van tegenwoordig en de grote kerels in de sportschool.

Door social media merk ik dat er heel veel voorkeur is voor goed uitziende mannen. De meeste dames geilen op halfnaakte foto’s van afgetrainde mannen. Natuurlijk weet ik ergens wel dat er nette dames bestaan die uiterlijk niet zo belangrijk vinden, maar toch wordt ik er soms heel onzeker van als ik zie wat dames tegenwoordig allemaal “liken” op Facebook en Instagram. Dames zijn gewoon heel moeilijk. Vaak zoeken ze veels te ver terwijl alles voor hun neus is. De meeste weten gewoon niet wat ze willen en de rest wijst mij af op basis van mijn huidskleur of mijn lichaamsbouw. Laten we maar even heel eerlijk zijn. Hoeveel blanke dames zie je met een gekleurde man? Heel weinig. Maar goed, wat kan ik eraan doen? ik val eenmaal op westerse en sommige aziatische dames.

Of ik het wil geloven of niet. Het was en het is nog steeds waar. Eén van de tientallen reden waarom een man traint is om aantrekkelijker te worden voor een vrouw. Als man wil ik er niet alleen voor mezelf er goed uit zien, maar ook om iemand te kunnen krijgen. Dames kijken vaker naar de buitenkant dan naar de binnenkant. Hun liefde voor een gespierde kerel is heel groot. Zelfs voor iemand met een agressieve of crimineel gedrag. Tijdens het uitgaan wordt er best wel weinig naar mij gekeken. Ik heb nu wel een betere en volwassen uitstraling en ik krijg iets meer respect tijdens uitgaan. De beveiligers vragen niet meer naar mijn leeftijd en als er een dame kijkt is het vaak iemand die ik weer niet ziet zitten of iemand waar ik echt niet veliefd op kan worden. Als ik geluk heb met een leuke dame dan blijft het bij een dansje of kort geflirt. Over het algemeen merk ik niet zo veel van dames, een leuk gesprekje en een glimlach zonder vervolg kan mij al enorm blij maken. In de sportschool heb ik heel mischien iets meer kans om iemand te leren kennen, maar het blijft een moeilijke klus. Het aller beste wat ik aan de dames kan showen is mijn vriendelijkheid en mijn humor.

Ik ben mooi op mijn eigen manier

Er wordt eenmaal een hoop geëist van dames en op social media, maar ik ga er niet in mee. Zelf zet ik ook graag foto’s van mezelf op social media. Maar ik show niet met mijn lichaam. Mijn foto’s gaan over leuke momenten waar ik plezier heb in het leven. Ik hoef niet elke dag in de sportschool te zijn. Drie keer is genoeg. Ik heb namelijk nog een eigen leven waar ik een hoop nieuwe mensen wil ontmoeten. Terwijl andere mensen zich bezig houden met hun leven in de sportschool en foto’s op social media, ga ik verder met het echte leven.

Spieren hebben is niet alles. Je kan gepierd zijn maar totaal niets kunnen. Wat doe je met heel veel spiermassa? Hoe veeg je je billen af? Hoe was je je rug? Kan je rennen of sprinten wanneer het nodig is of als er zelfs gevaar is? Is je kledingmaat nog beschikbaar? Fit en flexibel is belangrijker en dat ben ik gelukkig! Ik bekijk het allemaal zo simpel mogelijk. Ik pak mijn martial arts weer op. Dat houd mij jong, fit, lenig en gelukkig. Ik krijg er een tikkeltje zelfvertrouwen van! Sinds ik mijn lichaam hebt geaccepteerd ben ik veel gelukkiger geworden. Een goede vriend van mij in de sportschool gaat binnenkort beginnen met anabole steroïden. Ik probeer het niet uit zijn hoofd te praten, maar heb wel met hem over de gevaren gehad. Ik heb die troep niet nodig. Ik accepteer dat ik ooit misschien wel mooi gespierd kan worden, maar wel kleine spieren zal hebben. Ik heb tenminste nog een binnenkant die ik mooi wil houden. Ik ben mooi van buiten en van binnen. Ik ben uniek. Ik ben mooi op mijn eigen manier en jij ook !