Help! De psychiater is knettergek!

Psychiaters (maar ook psychologen) zijn vaklieden, specialisten op het gebied van psychiatrische ziekten en hebben daar veel voor moeten studeren. Ze zijn op een relatief klein vakgebied gespecialiseerd en weten daar dus veel van (let op: obsessief studeren maakt vaak wereldvreemd!). Alleen deze kennis van dat specifieke gebied is niet voldoende! Ook kennis van naast liggende andere gebieden is bij beoordeling van een ziektegeval van groot belang. Deze soorten kennis dienen het plaatje van de patiënt completer te maken.

Maar kennis alleen is bij verre niet genoeg! Een waarde, die je niet kan leren op een opleidingsinstituut, is wijsheid. Kennis opdoen is slechts ten dele jouw verdienste! Je hebt de mogelijkheid meegekregen wat betreft intelligentie en omstandigheden, om die kennis tot je te nemen. En daar heb je niets voor hoeven te doen. Met wijsheid is het heel anders: hier moet je wel zelf alles voor doen! Kennis heeft zeker waarde, maar wijsheid kent een logaritmisch hogere stap dan kennis aan waarde! Het is werkelijk verbluffend om te zien dat de meest geleerde specialist (ook buiten de GGZ sfeer) soms de meest domme honde*** kan zijn, door gebrek aan wijsheid, en dat in schril contrast met dat wat je ook wel ziet: iemand met beperkte intelligentie, opleiding en ontwikkeling, maar met een enorme wijsheid! En daar gaat het (mede) om in het leven!

Ik zeg wel eens: wijsheid is je kennis alsmede je doen en laten combineren met je geweten. Terug naar de psychiaters en psychologen. Ik heb veel negatieve ervaringen met deze lieden. Ten eerste hebben er een flink aantal mij met een bipolaire stoornis laten lopen en dat tientallen jaren lang! Terwijl 2 absolute kerneigenschappen van manische depressiviteit zo evident aan de oppervlakte zaten, en tot uiting kwamen. Dit duurde tot dat ik zelf in de (psychiatrische) materie) ben gedoken. Op dat moment had ik een psychiater, rotter kan niemand het treffen! Deze vent had een bejegening … niet te beschrijven! En wat hij voor waanzin had te zeggen … ! Regelmatig dacht ik een paar van zijn collega’s er bij te halen om hem gesedeerd af te laten voeren naar een krankzinnigeninrichting! En ik overdrijf hier beslist niet en het is jammer dat hier geen video-opnamen van zijn.

Uiteraard ben ik bij deze geschifte charlatan weggegaan en met mijn huidige psychiater ben ik tevreden; dit is tenminste een normale (en grappige) man. Enkele mindere ervaringen met zijn collega’s moet ik wel vertellen: ik heb meegemaakt tijdens een opname, dat er in mijn groep een vrouw er al vele maanden buitengewoon depressief bijliep. Op mijn vraag of ze geen antidepressiva kreeg, antwoorde zij ontkennend. Ik adviseerde haar naar haar psychiater te gaan om dit te vragen. Zij kreeg het en 2 weken later was haar depressie weg (!) Nu kreeg ik van haar psychiater te horen dat ik me niet met haar patiënten moest bemoeien, waarop ik vertelde dat ik dat ook niet zou doen als zij haar werk beter zou doen …
In Januari zond ik een kort briefje naar een begeleid wonen instelling waar iemand woont die ik ken. Deze man lijdt aan schizofrenie, en is meestal behoorlijk verward. Nu gebruikt professor Loonen een niet voor schizofrenie geregistreerd middeltje dat patiënten zoals mijn kennis, veelal voor een groot deel van hun, ziekte inherente verwardheid afhelpt. Het is bijna Augustus, en ik moet nog antwoord krijgen (hoogst onfatsoenlijk)!

Zo heb ik nog meer voorbeelden die aangeven dat psychiaters en ook psychologen, want daar ben ik ook een schrikbarend gebrek aan wijsheid en inzicht van tegengekomen, moeten gaan beseffen dat zij verre van een voetstuk af staan, daar niet a priori op thuis horen en dat je ook onder hen rotte appels aantreft. De arrogantie dient te verdwijnen; ook een ervaringsdeskundige kan het soms bij het rechte eind hebben, of zelfs beter weten. Een kijk naar binnen, dus in hun eigen kringetje zal -als ze eerlijk zijn- louterend werken! Er is een nieuwe tijd aangebroken en daar kunnen zij in participeren, een holistische aanpak met meerdere disciplines en ‘meewerkers’ van divers pluimage en dit alles ten behoeve van de zieke, en daar gaat het toch om? Wat zijn de motieven? De ideële? Om de lijdende te helpen? Of is het voor de jaarlijkse (om en nabije) ton die de gemiddelde psychiater verdient?

Er gaat, ondanks al dat geld, in de psychiatrie nog veel te veel mis, en dat mag anno NU niet langer! Als eerste dient de psychiatrie zichzelf te reinigingen: verwijder zelf die rotte appels, sta open voor nieuw benaderingswijzen en sta open voor goedwillende ‘buitenstaanders’. Ik zou persoonlijk graag zien (gelet op mijn ervaring) dat die lieden, psychiater of psycholoog die menen van achter hun bureautje zich zo gestoord te kunnen gedragen naar hun toevertrouwde patiënten, als eerste verwijderd werden! Zij denken dat het nog altijd gewoon kan om hun fetisjistische neigingen en gestoordheden te vertonen alleen met een patiënt in een kamertje in een afhankelijkheidsrelatie…  Dat was vroeger: No more, rotte appel!

De psychiater knettergek…komt helaas maar al te vaak voor!

Door Ben Kura.