Het is woensdag 28 juni 2017. Een vluchtige blik op het programma van Lantaren Venster in Rotterdam doet mij besluiten om naar The Eagle Huntress te gaan. Niemand in mijn omgeving heeft vandaag tijd om mee te gaan dus vang ik de reis naar Rotterdam solo aan. Lantaren is goed te bereiken met de metro vanuit Vlaardingen. 10 minuten voor aanvang heb ik een kaartje gekocht met mijn Rotterdampas. Vandaag gebruik ik de pas voor het eerst in Lantaren dit nieuwe Rotterdampas-seizoen, dus hoef ik niets af te rekenen. Dat is mooi meegenomen in deze dure tijden.
Aisholpan, de adelaarsjaagster
The Eagle Huntress, de adelaarsjaagster, is een filmische documentaire en heeft een eenvoudig thema. Het laat in een anderhalf uur zien hoe volharding en doorzettingsvermogen leiden tot het gewenste resultaat. Dit proces wordt prachtig in beeld gebracht. De ruige Mongoolse steppen zijn het schitterende decor van het verhaal van Aisholpan. Dit Mongoolse meisje groeit van jongs af aan op in de wereld van het adelaarsjagen, een eeuwenoude traditie. Haar vader brengt haar de fijne kneepjes van het vak bij.
Adelaarsfestival
Op haar dertiende doet Aisholpan mee met het jaarlijkse adelaars festival. Tijdens dit festival dient de deelnemer allerlei opdrachten met zijn of haar adelaar uit te voeren. Aisholpan wint het festival uiteindelijk. Dit blijft niet onopgemerkt. De stamoudsten vinden het maar niks dat een meisje het vak van adelaarsjager beoefent. Eeuwenoude tradities stuiten hier op de vernieuwing. Desondanks zet Aesholpan door om haar droom te bereiken, een volwaardig opvolger worden van haar vader.
Eindoordeel
De film is prachtig geschoten in een bergachtige omgeving. Het jagen met de adelaars wordt minutieus in beeld gebracht. Het verhaal zelf is niet al te diepgaand maar de eenvoud van het thema is des te treffender.
