Eerder dood met ernstige psychiatriche aandoening

De levensverwachting van patiënten met een ernstige psychiatrische aandoening is gemiddeld 13 tot 30 jaar korter dan die van de rest van de bevolking. Mede omdat de organisatie van de gezondheidszorg slecht aansluit bij de beperkingen en specifieke risico’s van deze patiënten, ontdekte F. van Hasselt die 25 oktober promoveert aan de RU Groningen op onderzoek dat zij uitvoerde GGZ W-N-Brabant.

De kortere levensverwachting komt voornamelijk doordat mensen met een EPA een groter risico hebben op lichamelijke ziekten, zoals hart- en vaatziekten en suikerziekten. Zoals door bijwerkingen van medicatie, een ongezond voedingspatroon of gebrek aan lichaamsbeweging. Tegelijkertijd worden klachten die hierop wijzen onvoldoende herkend en behandeld, merkte Van Hasselt. ‘Soms strandt dat al in de eerste fase, doordat het patiënten niet lukt met hun klachten naar de huisarts te gaan.’

Mensen met EPA wonen vaak thuis en hebben hun eigen huisarts. Daarnaast worden ze begeleid door een psychiatrisch team.  Hierbij vinden alle betrokken het het grootste probleem dat de samenwerking tussen de zorgverleners nogal eens ontbreekt, ontdekte Van Hasselt. ‘Soms wordt er iets opgestart bij de GGZ, maar weet de huisarts van niets of andersom.

De patiënten, familie, huisartsen en GGZ-medewerkers hebben een duidelijk beeld van de taakverdeling tussen de geestelijke gezondheidszorg en huisartsen, constateerde Van Hasselt: ‘De huisarts moet het algemene overzicht houden en de GGZ is verantwoordelijk voor het inschatten of de patiënt in staat is zijn eigen gezondheidsbelangen te behartigen.’

Van Hasselt doet nog een beleidssuggestie in haar onderzoek: het instellen van een periodiek gezondheidsonderzoek, bestaande uit een interview met de patiënt over de huidige klachten, medicatie en leefgewoonten. Deze info kan in combinatie met de informatie van de huisarts en de apotheek leiden tot een lijst met gezondheidsproblemen die medische beoordeling vereisen.  Van Hasselt: ‘Hiermee kun je bij ambulante patiënten met EPA belangrijke ziekten in kaart brengen én er een plan van behandeling voor maken.‘