Kessler Stichting Den Haag

Op YouTube is een film te vinden “Sommige Vogels Vliegen Niet”. Dit gaat over een stichting in Den Haag die zich het lot van daklozen aantrekt. Het gaat in Nederland nu al om 40.000 mensen en die vind je vooral in de grote steden. Alan, die net een nieuwe woning heeft gekregen, wordt gevraagd naar zijn verhaal als dakloze. Directeur Bram van de Kessler Stichting komt ook aan het woord. Hij legt uit dat een dakloze vaak ook schulden heeft, of een verslaving, of een psychische of lichamelijke aandoening en mee daardoor ook sociale problemen. Die problemen kunnen ook door hoge woonlasten of echtscheiding zijn ontstaan, wat leidt tot huisuitzetting. Dan sta je dakloos op straat. In de periode van de Covid19 pandemie zijn veel mensen hun baan kwijtgeraakt.

Alan werkte wel twintig jaar in Suriname als journalist. Hij raakte daar door een gebroken enkel zijn werk kwijt. Terug op krukken in het koude Den Haag zocht hij hulp bij de Kessler stichting. Na de intake en analyse van zijn mogelijkheden maakte de stichting een plan van aanpak voor Alan en zijn problemen. Ook de gemeente Den Haag speelt hier in mee om de daklozen hulp en een inkomen te verschaffen. Je moet wel een geldig identiteitsbewijs hebben om een zorgpas te krijgen.

De gemeente heeft een noodopvang en ook hulp voor mensen met psychische problemen. Alan had vooral problemen met de slaapzalen in die noodopvang en op de gaarkeuken waar mensen in de rij staan om voedsel te krijgen. Een dakloze met een acuut probleem stuit op een daklozenloket met beperkte openingstijden en op wachtlijsten van zo’n honderd mensen. Een dakloze zou meteen een opvang moeten krijgen en dan hulp om uit de problemen te komen.

Bijzonder van de Kessler stichting is dat zij in de stad een aantal winkels met tweedehands kleding hebben. Ook hebben zij een soepbus die alle dagen van de week bij het station te vinden is. Daklozen bezorgen zij onderdak in samenwerking met de woningbouwvereniging. Door intensieve woonbegeleiding die er op gericht is dat hun problemen worden opgelost, kunnen zij weer zelfstandig in de samenleving staan en ook zelf weer een huis huren.

Voorkomen van dakloosheid is het grootste probleem. De laatste tien jaar is het aantal daklozen verdubbeld. De bureaucratie is daar schuld aan door haar gebrek aan inlevingsvermogen. De toeslagen affaire toonde aan dat de overheid ongekend onrecht begaat in haar starre omgang met de burgers van Nederland. Aan de andere kant geeft de overheid ook hulp maar die komt vaak te laat op gang. Veel mensen weten ook niet van de mogelijkheid om hulp te zoeken of schamen zich daar voor. En de bureaucratie heeft geen menselijk gezicht dat de mensen duidelijk voorlichting geeft over de mogelijkheden om hulp te zoeken.

Ook de woningbouw kan hulp bieden bij mensen die de huur niet meer betalen en het onderwijs als er schooluitval is. Er is meer samenwerking nodig bij al die instanties die dakloosheid kunnen voorkomen.

Ook in de buurt ontstaat vaak verzet tegen het vestigen van noodopvang. De bewoners hebben stereotiep een negatief beeld van de mensen die in de noodopvang terecht komen als een soort haveloze landlopers.
Directeur Bram is wel positief ondanks de grote stijging van het aantal daklozen.

De organisaties die hulp bieden zijn veel professioneler geworden en werken ook goed samen. Alan zegt dat dakloosheid voor de meesten iets is wat ver van je bed lijkt maar dat je zo maar ineens kan overkomen. Hijzelf heeft de periode van pech in zijn leven met de hulp van de Kessler stichting goed kunnen overwinnen.