Met nog maar twee weken op de teller, lijken de “politici-arme” momenten op televisie steeds schaarser te worden. Zelfs tijdens de reclameblokken is er geen ontsnappen aan. Nu de eerste grote debatten hebben plaatsgevonden, beginnen er zich wat trends af te tekenen. Na wat genante momenten van Henk Krol (50plus) in verschillende media en de steeds opvallender afwezigheid van Geert Wilders (PVV) geven de laatste peilingen aan dat hen dit een hoop stemmen en daarmee zetels heeft gekost. 50Plus is zelfs de helft van haar virtuele zetels in de Tweede Kamer verloren. Toch kan er nog van alles gebeuren. Of de gemiddelde televisiekijker dit ook daadwerkelijk op de voet blijft volgen is de vraag. Voor je het weet heeft een flinke dosis “verkiezingsmoeheid” je te pakken. In dit vierde deel van “De Keuze 2017” bekijken we de PVV, de SP, Nieuwe Wegen en 50Plus.
Op het zebrapad richting Mekka biddende Moslims
Wie actief op zoek gaat naar een onderbouwing van de PVV visie en het bijpassende verkiezingsprogramma, komt helaas erg bedrogen uit. Slechts een mager gevuld a4-tje met wat opruiende kreten is er beschikbaar. Zelf noemt de partij het hun plan om niet de hele wereld te financieren (en mensen die zij hier niet willen), maar het geld vooral uit te geven aan de gewone Nederlander. Ze willen dit bereiken door op de eerste plaats de Islam zoveel mogelijk uit ons land te bannen. Geen Islamitische vluchtelingen meer, de grenzen dicht alsook alle asielzoekerscentra. Alle moskeeën en islamitische scholen dicht en een verbod op de Koran. Radicale moslims moeten volgens de PVV preventief worden opgesloten. Toch vreemd dat zij dit blijkbaar niet nodig vinden bij moordenaars, verkrachters en alle andere criminelen. Iets wat ook onmogelijk zou zijn. Aangezien gedachten en slechte voornemens niet bij mensen op het voorhoofd staan. Het gebrek aan onderbouwing en uitvoerbaarheid van dit soort wonderlijke standpunten, maakt deze min of meer onbetrouwbaar en onduidelijk. De PVV wil bijvoorbeeld alle Islamitische uitingen verbieden die in strijd zijn met de openbare orde. Wat voor uitingen zijn dit dan? Alsof menig automobilist op dit moment moet remmen voor op het zebrapad richting Mekka biddende Moslims…
Op het sociale en zorgvlak heeft de PVV helaas maar weinig te melden. Hoewel moet worden gezegd dat PVV Kamerlid Fleur Agema zeer goed werk heeft gedaan en met hart en ziel voor een betere zorg heeft gestreden. Toch is het enige dat we hierover lezen dat zij zijn voor het terugdraaien van de bezuinigingen in de thuiszorg en ouderenzorg. Ook wil de PVV méér handen aan het bed. Op het gebied van voorzieningen als de bijstand is de partij wat ontwijkend. Toch blijk dat ook zij de kwetsbaren van onze samenleving niet erg gunstig gezind zijn. Zo zijn er verschillende situaties waarbij mensen bij met minste “vergrijp” hun uitkering kwijtraken als het aan de PVV ligt. Ook voor mensen met schulden zijn zij hard. 
De PVV wil de schuldhulpverlening beperken tot één streng en leerzaam traject. Kom je later in je leven nog een keer in de schulden, dan mag je het wat deze partij betreft zonder steun zelf uitzoeken. Het is dan ook logisch dat de PVV niet erg hoog scoort op onze “sociaal-schaal”.
Nationaal Zorgfonds
De campagne van de SP lijkt vooral te draaien om de zorg. Dit met een Nationaal Zorgfonds als het paradepaardje. In de praktijk zorgt dit voor een breed en betaalbaar basispakket voor alle Nederlanders. De ziektekostenpremies maken ze inkomensafhankelijk, mensen met een middeninkomen en een lager inkomen zullen hiervan profiteren. fysiotherapie en de geestelijke gezondheidszorg komen als het aan de SP ligt voor iedereen in het basispakket. Niet concurrentie en winstbejag maar de gezondheid van mensen en de aandacht voor patiënten horen centraal te staan. Ziek zijn is geen keuze en daarom schaffen zij het eigen risico af. Verder is de partij voor een betere beloning van medewerkers in deze sector, en voor een vermindering van de invloed door zorgverzekeraars. Ook is de SP van mening dat het persoonsgebonden budget (pgb) van grote waarde is op het moment dat de reguliere zorg geen hulp op maat kan bieden en deze blijft daarom beschikbaar. Verder er ruime aandacht voor mantelzorgers. Deze dienen volgens de SP beter ondersteund te worden ondersteund bij de intensieve zorgtaken die zij op zich nemen. In elke gemeente komt er dan ook een mantelzorgpunt waar mantelzorgers terecht kunnen met vragen en voor hulp.
Werk moet volgens de SP volwaardig worden beloond. Vrijwilligerswerk blijft altijd vrijwillig; regulier werk wordt altijd betaald. Ze stoppen met de verplichte ‘tegenprestatie’ in de bijstand en met werken zonder loon. De partij is voor het verhogen van het minimumloon met tien procent – en daarmee ook het sociaal minimum. De koppeling tussen lonen en uitkeringen blijft. Daardoor worden onder andere de Wajong, de bijstand en de AOW eveneens met tien procent verhoogd. Voor alleenstaande ouders komt er een speciale norm voor het gewenste sociaal minimum. Iedereen die zonder werk zit komt in aanmerking voor ondersteuning en begeleiding naar een volwaardige baan. Zinloze herkeuringen van wajongeren willen de SP niet meer. Sociale werkvoorzieningen mogen weer nieuwe mensen toelaten.
Re-integratie is een verantwoordelijkheid van de gemeenten, zij kunnen eigen sociale werkleerbedrijven opzetten, waarin ook sociale werkplaatsen kunnen worden opgenomen. Ondanks een wat onzichtbare start van de SP campagne, laat de partij een sociaal gezicht zien. Op de “sociaal-schaal” scoren zij dan ook een ruime voldoende.
“liefdevolle en persoonlijke zorg”.
Nadat Jacques Monasch met een flinke ruzie vertrok bij de PvdA, richtte hij zijn spiksplinternieuwe partij Nieuwe Wegen op. Je zou je af kunnen vragen of zo’n partij van toegevoegde waarde zou kunnen zijn, aangezien de meeste standpunten sterk overeenkomen met de PvdA. Toch heeft Nieuwe Wegen in korte tijd een degelijk verkiezingsprogramma ontwikkeld. Op het gebied van de zorg gaat het de partij vooral om “liefdevolle en persoonlijke zorg”. Zorgmedewerkers, die met hart en ziel hun werk willen doen, worden volgens de partij in toenemende mate geconfronteerd met doorgeslagen regelgeving en betutteling. Hierdoor kunnen zij geen liefdevolle en persoonlijke zorg bieden, terwijl ze dat wel zouden willen. Nieuwe Wegen pleit daarom voor een sterke afname van de administratieve verplichtingen in de verpleeg- en verzorgingshuizen. Van de zorgprofessionals ervaart 90 % administratieve taken als belastend. Binnen de geestelijke gezondheidszorg gaat het zelfs om 96 %. Van controle en wantrouwen naar vertrouwen. De tijdsbesparing die dit oplevert, zorgmedewerkers geven aan dat ze een kwart van hun tijd aan administratieve taken kwijt zijn, kan worden gebruikt voor meer handen aan het bed.
Advocaatje met slagroom
Cijfers laten volgens Nieuwe Wegen zien dat de administratieve lasten binnen de langdurige zorg ruim 100.000 formatieplaatsen kosten, wat neerkomt op 5 miljard euro. Minder tijd achter de computer betekent met andere woorden meer tijd voor gezelligheid, aandacht en liefde voor de cliënt. Daarnaast zien zij liever dat verzorgenden ’s avonds de tijd hebben om cliënten voor het slapen gaan nog wat aandacht te geven en in te stoppen, dan dat zij toiletten moeten boenen omdat driekwart van de schoonmaakmedewerkers is wegbezuinigd. Weg dus met de grote contracten met externe firma’s die de voorrijkosten al factureren. Geef instellingen de ruimte en de vrijheid om gebruik te maken van lokale ondernemers uit de buurt bij het afnemen van producten en middelen. Dit vraagt uiteraard ook om voldoende personeel. De bezettingsnorm in verpleeghuizen moet landelijk door de politiek worden vastgesteld. Nieuwe Wegen pleit voor ten minste twee zorgmedewerkers op een groep van acht ouderen. Vaste gezichten in plaats van dagelijks wisselende uitzendkrachten. Op die manier kan er liefdevolle en persoonlijke zorg worden geboden, neemt het verzuim door rug- en schouderklachten en vermoeidheid af en krijgt een cliënt van 87 jaar een advocaatje met slagroom voorgeschoteld in plaats van een dieetdrankje.
Voorkomen is beter dan genezen
Ook op het gebied van de Geestelijke Gezondheidszorg heeft de partij een duidelijke visie. De miljoenenbezuinigingen op het GGZ-budget zorgen volgen hen voor een afbouw van de beschikbare bedden in instellingen, voor wachtlijsten en voor een gebrek aan spoedzorg. Gemeenten hebben nog te weinig GGZ-expertise in huis en de ‘verwarde’ medemens raakt steeds dieper in het dal en geïsoleerd. Nieuwe Wegen wil daarom dat de samenwerking tussen zorgverzekeraars, zorginstellingen en gemeenten verbetert en niet dat het ieder voor zich is. Goede huisvesting en dagbesteding zijn belangrijke investeringen als we willen dat mensen met GGZ-problematiek weer mee kunnen doen in de samenleving. Daarnaast pleit Nieuwe Wegen ervoor om de GGZ-zorg aan kinderen onder de 18 jaar weer terug in het basispakket op te nemen. De politiek moet zich niet alleen richten op de behandelzorg, maar ook op de zorg die op de grens van behandeling zit, zoals begeleiding. Voorkomen is volgens Nieuwe Wegen immers beter dan genezen! Op de “sociaal-schaal” scoort Nieuwe Wegen een voorzichtige voldoende. Dit omdat de partij een voorstander is van een harder immigratiebeleid.
Nieuw zorgstelsel per 2020
Dat Henk Krol van 50Plus alles uit de kast trekt is inmiddels meer dan duidelijk. In zijn enthousiasme wil hij zich helaas nog weleens vergissen in getallen of termen. Ondanks dit heeft de partij een helder en uitgebreid programma, waar de (ouderen) zorg een belangrijke plaats inneemt. 50Plus is voorstander van een geheel nieuw zorgstelsel per 2020. Hierin draaien zij de marktwerking in de zorg terug, en roepen zij de winstuitkering door zorgverzekeraars een halt toe. Ook willen zij tegengaan dat er jaarlijkse zeer dure reclamecampagnes in het leven worden geroepen om mensen te laten overstappen naar een andere zorgverzekeraar. Als het aan de partij ligt dan komt er een snel einde aan het eigen risico, dit in fases. Te beginnen met een verlaging naar 200 euro. Net als de SP is ook 50Plus een groot voorstander van een Nationaal Zorgfonds. Andere standpunten van 50Plus: Het Invoeren van een medische datacard voor gegevens, die tevens gebruikt kan worden als codicil. Hierdoor is het elektronisch patiëntendossier (EPD) op termijn niet langer gewenst. In alle gemeenten gelijke basiszorg en zorguren (incl. gemaximeerde, beperkte eigen bijdragen). Volledige transparantie over de behandelingen en het verleden van medici. 50PLUS vindt dat een overheid die uitgaat van het zo lang mogelijk zelfstandig thuis wonen van ouderen dat ook daadwerkelijk mogelijk moet maken.
Menswaardiger bestaan
De positie van de patiënt bij een medische misser versterken door invoering van een ‘substituut ombudsman zorg’ en oprichting van een compensatiefonds voor slachtoffers van medische missers. Bewoners van verpleeghuizen hebben recht op een menswaardiger bestaan met meer aandacht en meer activiteiten. De overheid moet alle verzorgingshuizen die na de kaalslag nog open zijn zoveel mogelijk open houden. En mogelijk uitbreiden. Daarnaast moeten goede initiatieven om samen en gezamenlijk te wonen ondersteund worden en eventuele belemmeringen weggenomen worden. Als laatste is 50Plus voor een fatsoenlijke betaling en arbeidsvoorwaarden voor zorgpersoneel. Ondanks de goede standpunten rondom de zorg, blijf de partij hierin op het sociaal maatschappelijke thema een beetje op de vlakte. Toch scoort 50plus een voldoende op onze “sociaal-schaal”. Een opvallende vrouw op de kandidatenlijst, is Leonie Sazias. De kans dat de oud-televisiepresentatrice daadwerkelijk namens de partij op het pluche terechtkomt is groot, aangezien ze op de tweede plek staat.
In het volgende deel van “De Keuze 2017”, gaan we in op Groenlinks, VNL, de SGP, en de Piratenpartij.
