‘De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht’.
-Mahatma Gandhi-
De Gandhituin is een stadslandbouwproject dat is voortgekomen uit Transition Town Rotterdam. Dit is een beweging van mensen die de stad olie-onafhankelijk wil maken. Deze beweging heeft met hulp van de gemeente, in de vorm van een subsidie, de Gandhituin opgezet. De grootste kartrekker in dit alles is Rutger Henneman geweest, die nog steeds erg nauw betrokken is bij de Gandhituin. Daar het tuinieren om de vrede betreft, wordt de Gandhituin ook wel Vredestuin genoemd. De tuin trekt steeds meer mensen, die vanuit verschillende motieven tot de tuin aangetrokken worden. Simpelweg tuinieren, in de groentebehoefte voorzien, maar veel betrokkenen hebben vooral behoefte aan een sociale bezigheid en deze hebben zij in de Gandhituin gevonden. Het gebruik van tuintjes is ‘booming business’ en de grootste aanleiding is de economische crisis, die een sociale beweging voortbrengt’.
Dit is de korte inleiding op de Gandhituin die lid Anne-Lise ons geeft. Voor meer informatie over de Gandhituin, klik hier.
Imker Piet en zijn honingbijen
Op de Gandhituin is veel te leren en mee te maken. Zo hebben wij de geweldige kans gehad met een imker te praten, die 
ons heel wat bij kon leren over de ‘bloemetjes en bijtjes’. Imker Piet heeft samen met imker John 5 bijenkasten opgezet in de tuin. Deze kasten zijn in opvallende kleuren geverfd, dit ten bate van een betere oriëntatie van de bijen. Daarnaast mag een kast niet zomaar verplaatst worden, dit moet stap voor stap. Vroeger werden er inheemse bijen gehouden, echter, daar deze alleen nog te vinden zijn in Texel, is er nu een hybride honingbijenras. Terwijl imker Piet ons meer bijleert over honingbijen en een indrukwekkende demonstratie geeft door bijen vast te pakken, is er op de achtergrond een rustgevend gitaarspel te horen. Dit geeft de rustgevende sfeer van de Gandhituin erg goed weer.
Biologisch boer Jan
Jan, redactielid bij Denkraam, is betrokken bij de Gandhituin in zijn rol als biologisch boer. Zo maken wij mee dat Jan instructies geeft aan de rest en onmisbaar lijkt te zijn. Hij wordt terecht geprezen om zijn expertise, wat ook blijkt uit zijn duidelijke uitleg over wat permacultuur nu eigenlijk is. De Gandhituin is namelijk ook opgebouwd op grond van het permacultuur systeem. Dit systeem komt uit Australië en is uitgevonden door de heren Mollison en Holmgren. Daar het droge klimaat uit Australië niet terug te vinden is in Nederland, is er een speciaal systeem ontwikkeld voor Nederland. In het midden staat een fruitboom, daaromheen fruitstruikjes, daaromheen vaste kruiden en daar weer omheen éénjarige kruiden. Op deze manier ontstaat er een natuurlijk verloop van een bosrand. Deze opmaak is typerend voor permacultuur en is makkelijk na te maken, dus ook erg populair. Het voordeel van permacultuur is dat deze teruggaat op het natuurlijke ecologische systeem van het bos. Jan sluit af door ons te vertellen waar Jezuskruid diens naam aan te danken heeft. Dit kruid stond onderaan het kruis waar Jezus aan genageld werd en zijn bloeddruppels vielen op het kruid. Deze bloeddruppels zijn nog zichtbaar op de bladen van Jezuskruid.
Ilse, lid van de Gandhituin
Ilse is een goed voorbeeld van iemand die niet afhankelijk is van de Gandhituin voor de groentevoorziening. Zij heeft als kind een 
schooltuin gehad op dezelfde plek als waar vandaag de Gandhituin staat. Na een negatieve periode in haar leven heeft zij weer kunnen opbloeien, dankzij de Gandhituin. Op de tuin heerst namelijk geen negatieve sfeer, zoals elders in de maatschappij. Er wordt veel geknuffeld en dat was even wennen in het begin. De tuin heeft haar geholpen weer in balans te komen, dankzij de heersende positieve instelling van leden. Leden is niet echt het goede woord, want niemand is verplicht om lid te worden van de Gandhituin. Iedereen is welkom, zonder verplichtingen. Zo wordt twee keer in de maand gezamenlijk gegeten op de tuin. Dit toont het sociale van de Gandhituin erg goed weer. Last but not least; de Gandhituin levert ook voedsel aan de Voedselbank. De overvloed van deze tuin wordt werkelijk gedeeld met minderbedeelden.
Interviews: Nadica Loncar en Wil de Wit
Tekst: Nadica Loncar
Foto’s: Wil de Wit
