Het is dinsdag 23 januari. Elke 23e van de maand wordt de Wajong-uitkering overgemaakt. Ik bestudeer mijn bankafschrift op de website van mijn bank, de ING. Wat al een tijdje is aangekondigd is vanaf vandaag werkelijkheid. Ik ben rond de 5% gekort. Wat neerkomt op een bedrag van bijna 5 tientjes.
Hoe zit het ook alweer
Mensen met een Wajong-uitkering zijn onder verdeeld in 2 categorieën. Mensen met arbeidsvermorgen en mensen zonder. Je hebt geen arbeidsvermogen als je voor 80-100% bent afgekeurd en op geen enkele manier tot betaald werk kan komen. Mensen die volledig zijn afgekeurd maar naast hun uitkering enkele uurtjes vrijwilligerswerk doen om een beetje bezig te blijven worden, worden geclassificeerd als hebbende arbeidsvermogen. Het vermogen om voor een gedeelte zelf betaald werk te kunnen doen. Het kabinet Rutte-2 heeft afgesproken dat deze mensen per 1 januari 2018 met 5% worden gekort op hun uitkering. Een maatregel om betaald werk te stimuleren en niet-werken minder aantrekkelijk te maken.
Wat is de Wajong-uitkering
De Wajong uitkering is de arbeidsongeschiktheidsvoorziening voor jongeren. Als je een ziekte of handicap hebt die voor je 18e levensjaar is ontstaan heb je recht op een Wajong-uitkering. Deze gaat in zodra je 18 bent geworden. Een jongere die volledig is afgekeurd ontvangt 75% van het minimumloon. Iemand met arbeidsvermogen ontvangt volgens de nieuwe regels nog maar 70% van het minimumloon.
Mijn eigen situatie
Ik heb sinds 2004 een Wajong-uitkering. Ik ben destijds 80-100% afgekeurd vanwege mijn bipolaire stoornis. Ik ben in de gelukkige hoedanigheid dat ik enkele uren per week vrijwilligerswerk kan doen. Door de jaren heen heb ik meerder vrijwilligersbaantjes gehad. Ik kom erachter dat laagdrempelig vrijwilligerswerk heel wat anders is als betaald werk. Veel vrijwilligerswerk zou je geen eens werk kunnen noemen, eerder dagbesteding. Hoe kan van iemand die afgekeurd is voor betaald werk opeens verwacht worden dat hij/zij het inkomensgat met een betaalde functie zelf kan gaan opvullen. Veel mensen in een vergelijkbare situatie zullen op de reguliere arbeidsmarkt niet ver komen. Gewoonweg omdat de druk van een betaalde baan te hoog is. Ik vind het ten tweede ook niet eerlijk. Iemand die zich vol passie inzet voor de samenleving middels vrijwilligerswerk wordt hiervoor nu gestraft. En voor mij persoonlijk geldt dat ik reeds in een reïntegratietraject zit op zoek naar betaald werk. Dit is niet één op de andere keer geregeld. Dit is een traject van een jaar. Mijn traject begon trouwens vorig jaar met een vertraging van een half jaar omdat het UWV niet echt snel was met het goedkeuren van mijn traject. Zouden we eerder begonnen zijn dan zou ik misschien al werk hebben gevonden en zelf de inkomensdaling hebben kunnen opvangen. Vandaag sta ik voor het voldongen feit dat mijn uitkering is gekort. Een toch al minimaal bestaan wordt nog minimalistischer. Geld om leuke dingen te doen is er nauwelijks. De kosten voor levensonderhoud blijven stijgen en het inkomen gaat naar beneden. Uit sociaal oogpunt niet echt goed te praten.
Staken tegen de Wajong-korting
Op dinsdag 21 november stond ik samen met een vriendin en mijn tweelingbroer voor het gebouw van de de Tweede Kamer. Er was een kleinschalige manifestatie georganiseerd door het FNV. Jammer genoeg waren er amper 100 mensen op afgekomen. Een tweede manifestatie op het Malieveld in december trekt ongeveer 200 mensen. Veel Wajongers kunnen blijkbaar de weg naar Den Haag niet vinden. Dat is jammer want veel bereik zullen deze acties niet hebben gehad. Een besluit van het oude kabinet zal niet 1-2-3 worden teruggedraaid. De leus van het nieuwe kabinet is dat de gewone Nederlander er op vooruit zou gaan maar dat geldt niet voor de Wajonger. In plaats van deze kwetsbare groep te ondersteunen wordt er 1,4 miljard aan belastingvoordeel gegeven aan grote bedrijven.
