Opinie: Tijd van nu

Ik zit in de metro en ik staar naar buiten. Terwijl iedereen met een gebogen rug bezig is met zijn smartphone, begin ik opeens aan allerlei dingen te denken. Dingen van nu en van toen. De donkere muren van de tunnel leiden mij af. Ik vraag mij af wat zo bijzonder is aan de tijd van nu. Vroeger was alles beter. “Wat leven we toch in een rare tijd,” zeg ik tegen mezelf. De maatschappij in deze tijd is een soort slavernij. Je moet zoveel mogelijk werken, al je geld gaat naar de klote, je mag tegenwoordig niet zoveel meer en je hebt recht op niets…

De tijd van nu draait niet meer om mogen en willen, maar om moeten en doen en om ja knikken en voor de rest je mond houden. De tijd van nu is veranderd. Ik staar naar buiten en de stem in mijn hoofd wordt steeds luider. Mijn gedachten slaan op hol. De tijd gaat net zo snel als de metro. Langzaam lijkt het alsof ik in een tijdmachine ben. De tijd gaat snel en tijden vliegen voorbij. Zoveel herinneringen en zoveel toekomstplannen. Ik herinner me nog dat ik nog zo jong was. Het lijkt alsof ik gisteren nog een kind was. Die tijd toen je nog rustig aan kon doen. Geen vaste toekomstplannen. Geen vaste hobby’s. Maar gewoon rustig op je gemak dingen ontdekken die je leuk leken. Kijken waar je goed in was en vervolgens weer een super talent erbij krijgen. Dat was ook een tijd waar racisme nog niet echt bestond en een tijd waar je met de Gulden echt rijk kon worden.

Een eigen spaarpot, een envelop en een muntenstaaf, ik had ze allemaal. Lekker je dromen achterna gaan en genieten wanneer het kon. Waarom kan dat nu niet? Als kind had ik dromen en toekomstplannen terwijl andere kinderen druk bezig waren in de speeltuin. Ik was als kind al best wel eenzaam, maar juist daardoor kon ik me alvast focussen op de toekomst. In een net pak met een mooie zwarte koffer in je ene hand naar het werk gaan leek mij al best interessant. Zulke mannen zagen er altijd goed uit en hadden ook altijd een mooie vrouw. En daarnaast vrienden die ook allemaal een pak droegen en hetzelfde werk deden. Ik zag dit soort dingen niet alleen in films maar ook in het echt. “Dat wil ik ook!” Dacht ik toen. Maar voordat ik dat allemaal rustig kon uitzoeken was de tijd al om. Nu weet ik nog steeds niet echt wat ik wil. Waarom moet alles zo snel? Waarom moet alles nu?

Ik hoor hier niet

In de tijd van nu moet je precies weten wat je wilt. Anders bereik je helemaal niets en is je leven zo voorbij. Om nu even eerlijk te zijn, ben ik in deze tijd liever gelukkig dan dat ik in mijn leven iets groots ga bereiken. Voor de rest houd ik me er niet echt mee bezig. Ik ben de afgelopen jaren alleen maar groter geworden, maar niet echt ouder. Geestelijk gezien ben ik nog dat ene jongetje dat nog van alles moet uitproberen en veel te veel ervaring tekort komt. Voor de rest van de tijd houd ik me liever bezig met leuke dingen. Club in en club uit, gedichten schrijven, fitnessen, af en toe de stad in en paskamer in en uit lopen. Mezelf in de spiegel bekijken en zien hoe ik de afgelopen tijd ben veranderd. Ben ik oud of ben ik nog jong? Ben ik leuk of ben ik saai? De tijd van nu gaat zo snel. Er gebeurt zoveel, maar ook heel weinig.

Tijden veranderen en de samenleving verandert ook. De tijd van nu heeft geen bijzondere dingen. Mensen zijn nu getallen geworden en heten geen ‘vrienden’ meer. Zoveel vragen maar geen feedback en ook geen hulp. Geen begrip en respect meer hebben voor elkaar. Buren maken overdreven veel herrie. Er is geen samenleving en ook geen sociaal leven. Maar wel socialmedia. De samenleving van nu slaat totaal nergens op. Een praatje maken bij de bushalte of in een eettent is nu heel raar. Was ik maar op een onbewoond eiland. Er is geen verschil. Het maakt allemaal niets uit. Dit is de tijd van nu. Niemand ziet je lopen en niemand hoort je praten. Wie ben ik nou? Wat stel ik voor? Wat voor wereld is dit? De tijd van nu is niet voor mij en niet van mij. Ik hoor hier niet!

De getallen op je Facebook of je echte vrienden?

Wanneer ik ’s avonds in mijn bed lig en mijn ogen sluit gaat er een andere dimensie open. Die dimensie heeft eigenlijk geen tijd, maar geeft je de tijd om te beseffen dat je meer waard bent dan wat je nu bent en dat je echt jezelf kan zijn en kan worden in plaats van je voordoen als iemand anders. Maar voordat je dat allemaal kan beseffen is de tijd al om en doe je je ogen open. Je kan niet eeuwig blijven dromen. Het is tijd om echt wakker te worden en je ogen open te doen. Soms ervaar ik zo’n soort gevoel. Er zijn dagen waar je slapend doorheen komt en er zijn dagen waarop je echt wakker bent en beseft dat er meer is dan alleen de dagelijkse routine waar je wekelijks, maandelijks of jaarlijks in terecht komt. Je gebruikt voor het eerst pas echt je ogen en je bevindt je tussen de mensen massa. Even een milkshake drinken bij de McDonalds en kijken naar pratende, etende en lachende mensen. De mensheid is er nog steeds en ergens is er nog een samenleving, wat ik vooral in deze tijd nodig heb. Ik lach graag met mensen. Maar wie zijn deze mensen? De getallen op je Facebook of je echte vrienden? Is er nog hoop voor iets moois? Bestaat er in deze tijd nog sociaal contact? Alleen of samen door het leven gaan? Is dit een tijd waar we elkaar juist moeten helpen of moeten we het allemaal maar zelf uitzoeken? Is er nog wel tijd om leuke dingen te doen? Leuke tijden vliegen ook weer voorbij. Komt daar ook ooit een eind aan?

Wat moeten we toch met de tijd van nu?

De tijd van nu is zo ingewikkeld. In wat voor tijd leven we precies? De wereld is niet meer zwart-wit, maar iets ertussen in. Maar waar gaat deze wereld heen? Dit is een tijd waarin de wereld zich bezig houdt met oorlog voeren, terrorisme, geld verdienen, financiële crisis hebben, oneerlijkheid, armoede, domme en rare wetten, het onmenselijk behandelen van mensen en zo kan ik nog een jaar lang door gaan. Wat gaat men in deze tijd en op deze wereld bereiken? De tijd is helaas geen stopwatch. We zullen nooit een pauze knop vinden en we zullen de tijd nooit kunnen terug draaien. Wat moeten we toch met de tijd van nu? Proberen gelukkig te worden of proberen iets te bereiken? Kan ik nog een normaal leven leiden? Zoveel levensvragen en maar één antwoord. En dat antwoord ben jijzelf. Alleen jij kan jezelf naar een betere toekomst leiden. “Ik moet gewoon kiezen” zeg ik zachtjes tegen mezelf. Het probleem ligt bij keuzes maken. Word ik liever gelukkig of wil ik iets groots bereiken? Ik heb mensen gekend die bijna alles hadden. Een groot huis, dure wagen en heel veel centen, maar liefde, gezondheid en geluk konden ze niet kopen. Daarom kies ik ervoor om gewoon een gelukkig mens te worden.

Het zijn de kleine dingen die soms heel goed voor je kunnen zijn. Lachen met mensen, de natuur bewonderen, nieuwe en interessante dingen leren of wandelen in het bos. Het leven is eigenlijk heel simpel. Hoe simpeler je het houdt hoe mooier het leven wordt. En zo leid ik me naar een betere toekomst. Wij mensen weten het niet altijd 100% zeker, maar het belangrijkste is dat tijd en geld niet de baas over je leven moeten zijn. Maar juist je gevoel, je geloof in jezelf en je verlangens zijn de baas over je leven. Jij zelf dus! Plotseling stopt de metro en gaan de deuren open. “Hier moet ik eruit” denk ik hardop en ik stap uit de metro. Terwijl die weg rijdt schieten er weer gedachten in mijn hoofd. Met die gedachten in mijn hoofd loop ik naar buiten en zie ik daar de zon schijnen terwijl de wolken langzaam verdwijnen. Ik zeg tegen mezelf: “Ergens weet ik dat alles wel goed komt”. “Er komt een tijd dat je nog steeds je geluk zal vinden!” Met die gedachten loop ik naar huis en denk ik ondertussen aan de meeste mensen in mijn leven. De mensen in deze tijd. Ook deze tijd zal ooit eenmaal de ‘goede oude tijd’ worden. Er komt een tijd dat je precies weet wat jou gelukkig zal maken. Er komt een tijd dat je weet dat het jouw beurt is om gelukkig te worden. En dat is de tijd van nu…