Bang voor de tandarts

Daan ging vijf jaar niet naar de tandarts. Dit door een overheersend gevoel van angst. Het weerhield hem ervan om, zoals de meeste mensen, regelmatig op controle te komen en plaats te nemen in de tandartsstoel. Helaas staat het verhaal van Daan niet op zichzelf. Twaalf procent van de bevolking is zo bang voor de tandarts, dat deze de gang naar de tandarts niet meer maakt. Wat zijn hiervan de gevolgen en hoe heeft het zover kunnen komen?

In totaal twaalf injecties

“Als kind was ik wel een beetje gespannen als ik naar de tandarts moest, maar dat is niet zo gek toch? Na het spannende moment in de stoel, maakte het mogen uitzoeken van een leuk speeltje alles weer goed. In de puberteit veranderde dit. Ik kreeg een wortelkanaalbehandeling die erg pijnlijk was. Tijdens de behandeling verdoofde de tandarts me vier keer opnieuw, omdat het middel niet goed leek te werken. In totaal betekende dat dus twaalf injecties. Sinds die keer ontwikkelde ik steeds meer angst. Later bleek dat ik op een bepaalde manier immuun was voor het soort verdoving dat ze hadden gebruikt. Tijdens de eerstvolgende behandeling namen ze iets anders. Ondanks dat dit nieuwe middel zijn werk uitstekend deed, bleef de angst. Vooral de periode die aan de behandeling vooraf ging was een ramp. Eerst een slapeloze nacht, vervolgens de momenten in de wachtruimte van de tandarts. Dat duurde zolang dat de spanning zich bleef opbouwen. Zo erg dat ik heb moeten overgeven op het toilet. Zoiets moet je toch niet willen”.

Strenge blik van de tandarts

“Uiteindelijk besloot ik om niet meer op controle te gaan, zeker omdat ik geen klachten had. Ik voelde me er prettig bij, de controle om te beslissen dat ik niet meer naar de tandarts hoefde. De eerste drie jaar verliepen prima, waarna er langzaam kleine mankementen begonnen te ontstaan in mijn gebit. Stukjes braken af en een voortand begon te verkleuren. Toch bleef de angst de boventoon voeren in mijn denken. Ondanks de vele uitnodigingen voor controle van mijn tandarts, bleef ik thuis. Tot het moment dat er een groter stuk van een kies afbrak, en er zich vrijwel gelijktijdig andere pijntjes gingen voordoen. Ik stond op een tweesprong; onderhevig aan de angst mijn gebit dit te laten verslechteren, of mezelf een schop onder de kont geven en voor het behoud van mijn gebit te kiezen. Ik heb voor dat laatste gekozen. Ik lag sinds vijf jaar weer in een tandartsstoel… het heeft me de constatering van 4 gaatjes en een strenge blik van de tandarts opgeleverd. De komende weken “mag” ik twee keer langskomen voor behandeling”.

“Stippel je reis dus zo uit dat je precies op tijd komt!”

Helaas blijkt in de praktijk dat velen niet kiezen voor het behoud van hun gebit zoals Daan dat wel deed. Wat zou deze mensen kunnen helpen dit alsnog te doen? Op de eerste plaats is het goed om de tandarts te vertellen dat er sprake is van angst. Dat is helemaal niet raar. Erover praten zorgt ervoor dat er een vertrouwensrelatie tot stand komt. Dit kan de angst doen verminderen. Angst kan ontstaan door onwetendheid… het is dus belangrijk om te weten wat de tandarts gaat doen en waarom. Door te weten wat een behandeling inhoudt, kan een patiënt zich er beter op voorbereiden. Tijdens de behandeling is het kunnen ontspannen erg belangrijk. Het is helemaal niet gek om zelf muziek mee te nemen en te vragen of deze tijdens de behandeling kan worden opgezet. Ook Daan heeft nog een goede tip: “probeer te voorkomen dat je lang moet wachten… stippel je reis dus zo uit dat je precies op tijd komt!”.