Ingezonden opinie van Eduard Geenen: Ieder jaar wordt er door de Sociale Alliantie, landelijk verenigd, een petitie voorgelegd en besproken met de politiek. Doel is het opheffen van uitsluiting door armoede. Rosa, de Rotterdamse Sociale Alliantie organiseerde onlangs een debat in de Rotterdamse Pauluskerk. Eduard Geenen was erbij en schreef het volgende opiniërend sfeersverslag…
Een beter armoedebeleid
Bij het debat was een verbazend kleine minderheid aanwezig van, jawel, de bijstandtrekkers. Precies wat ik verwachtte. Veel hotemetoot vanuit de politiek, welzijnssector en aanverwante business. De vertegenwoordiging van D66 en SP was kenmerkend. Van Leefbaar Rotterdam heb ik slecht twee kopstukken gezien. Alles bij elkaar zo’n 20 lokalen. Geweldig resultaat? Misschien. Voor mij als subject van het debat een schouwspel, want waar het om ging was duidelijk, een beter armoedebeleid rond 6 punten. Iedereen kent ze uit het nieuws of eigen ervaring. Respectvolle bejegening, maatschappelijke participatie van kinderen, individuele inkomenstoeslagen, schuldhulpverlening, kwijtschelding en werkende armen.
Met hand en tand
Het gemeentebeleid werd door D66 voorvrouw Samira Belhaj verdedigd alsof haar bloedeigen kroos werd aangevallen. Met hand en tand. Een partij die voorstaat sociaal te zijn of althans dat woord gebruikt. Haar “partner in law” Anton Molenaar van Leefbaar Rotterdam was meer de brave volgzame en afzijdige echtgenoot. Leo Kleijn van de SP was grootmoediger en pareerde vele malen. Gelukkig het meest ruimdenkende en eigenzinnige kind in de politieke familie van het Rotterdamse. Hoe meer ik erover nadenk was het meer een voetbalwedstrijd waarbij de bal lek werd geschopt of al lek was bij de aftrap.
En toen werd het stil
De punten uit het manifest werden door de leden van het tribunaal voorzien van het bekende “waarom? Nou daarom” antwoorden. Op het laatst kwam de D66 aap uit de mouw met de vraag van Cemile Secer “Wat gaan wij zelf doen om de inkomstenpositie van mensen te verbeteren?”. Een retorische vraag, want over welke ‘Wij’ het hier ging was onduidelijk. Duidelijk was het geweest om te zeggen ‘Wij’ de coalitiepolitici doen niets, niets en nog meer niets. Zoek het maar lekker zelf uit. De zaal waaraan de vraag was gesteld zweeg. Want als de politiek het niet weet bij gebrek aan visie, waarom de bijstandstrekker dan wel? Een laissez faire houding van marktwerking is geen visie. Dat is hetzelfde als in het Colosseum hoog verheven toeschouwer zijn als de leeuwen worden losgelaten. Erg veilig en verdomde spannend.
En verder?
Waar de bal is gebleven weet eigenlijk niemand. Hij ligt niet op de middenstip. Er zijn wat doelpunten gescoord en wat blauwe plekken opgelopen. Het kan ook zijn dat het een ander spel was; ‘balletje, balletje’. Waarbij je moet raden waar het balletje ligt. Niet bij de huidige coalitiepolitiek van Leefbaar Rotterdam, D66 en CDA lijkt mij. Je vraag je af waarvoor ze gekozen zijn. Ze treden steeds meer terug, laten meer over aan de burger en dat terwijl de belastingen elk jaar weer omhoog gaan. En de belastingbetaler kijkt met nog grotere argusogen naar de minima, slinks ingefluisterd door de politiek. Een politiek die alleen nog solidair is met zichzelf en soms hun duim omhoog houdt uit een soort mededogen maar meer ook niet.
Eduard Geenen, d.d. juni 2015
