Ervaringsverhaal alcoholverslaving

Al op jonge leeftijd kom ik voor het eerst in aanraking met alcohol. Wat begint als een spelletje op zolder groeit in een aantal jaar uit tot een gewoonte die langzaam dreigt af te glijden richting een verslaving. Niks heerlijkers dan gamen, bier drinken en muziek luisteren. Ik ben hierbij meermaals over mijn eigen grenzen heengegaan. Het randje opzoeken is altijd het doel. Genoeg drinken om maar vanzelf op bed in coma te geraken en net te weinig om echt in de problemen te komen. Ook buiten de deur drink ik fors. Een aantal dronkenschappen staan me nog helder bij de geest. Kotsend in de nachtbus van Rotterdam naar Vlaardingen, om er maar eentje te noemen. In 2015 val ik al slingerend met de fiets op straat. Een retourtje intensive care volgt. Nu is drinken voor weinigen echt gezond maar ik slik ook medicijnen tegen een bipolaire stoornis. Pas op met alcohol wordt me vaak verteld. Dit is lange tijd tegen dovemans oren gericht. Naarmate de tijd verstrijkt ga ik steeds vaker drinken om negatieve gedachten niet te ervaren en zonder piekeren in slaap te kunnen vallen.

Pogingen om te stoppen

Meerdere keren besluit ik om de drank de rug toe te keren. Meermaals stop ik met drinken. Dit houd ik dan een aantal maanden vol. Net op het moment dat het lijkt dat ik ervan af ben verval ik weer in oud gedrag. Ach 1 biertje denk ik dan, dat kan toch wel. Maar dat kan dus niet, niet als je gevoelig bent voor alcoholverslaving. Neem ik er 1 dan is het een week later 3 en 2 weken later 6 en ga zo maar door. De rem verdwijnt volledig. Meerdere jaren gaan voorbij met een hoge mate van alcoholconsumptie. In 2015 loopt het wederom helemaal uit de hand en laat ik me een paar weken opnemen op de detox-afdeling bij GGZ in Schiedam na toegenomen depressieve klachten. Zelf stoppen lukt niet dus probeer ik het met hulp. Veel baat heeft deze opname niet. Een paar maanden later begin ik weer met drinken.

Ultieme stoppoging?

20 oktober jongstleden ben ik begonnen met mijn ultieme stoppoging. Van de een op de andere dag stoppen en op discipline dit volhouden. Ik maak een afspraak met mezelf dat ik niet meer drink en op gezette tijden beloon ik mezelf hiervoor. De zucht naar alcohol blijft altijd sluimerig aanwezig. In mijn omgeving wordt immers wel gewoon alcohol geconsumeerd. Dat maakt het lastig. Ik steun me met de gedachte dat ik niet terug wil vallen in mijn oude gedrag. Het drinken kost veel geld, beïnvloedt mijn stemmingswisselingen negatief en is slecht voor mijn algehele geestelijke conditie. Door de jaren heen heb ik het idee gekregen dat mijn korte termijn geheugen is aangetast maar dit is niet meer dan een vermoeden.

Toekomst zonder alcohol?

De laatste maanden gaat het goed. Ik weet mezelf goed in te houden. Toch gaat het bijna een keer weer fout. Op bezoek bij drinkende vrienden neem ik een klein nipje van een drankje. Gelukkig blijft het hierbij en verval ik niet opnieuw in drankgebruik. Het bewijst eens te meer aan dat een (drank) verslaving nijpender is dan je denkt. In april tik de 6 maanden aan, de laatste jaren kwam ik nooit verder dan een half jaar. Dit is nog maar het begin. Ik weet dat ik de rest van mijn leven een verslavingsgevoeligheid heb en houd. Tips om te stoppen zijn er niet echt. Een verslaving is voor iedereen verschillend. Je moet het in de eerste plaats echt willen en er klaar voor zijn. Minderen heeft bij mij nooit geholpen. Het is altijd alles of niks geweest. Ik richt me nu op meer positieve verslavingen. Mijn passie voor Italiaanse muziek, het wielrennen en het gamen.