De Rotterdamse aanpak om het forse aantal zwervers in de stad terug te dringen en voor hen hulp, inkomen en huisvesting te arrangeren, heeft de leefomstandigheden van deze groep flink verbeterd. Desondanks leven de voormalige daklozen nog altijd minder lang dan ‘normale’ Rotterdammers.
Dat wordt duidelijk uit een onderzoek van ‘straatarts’ Marcel Slockers en wetenschappelijk onderzoekster Wilma Nusselder van de afdeling Maatschappelijke Gezondheidszorg van het Erasmus MC die hun bevindingen recent hebben gepubliceerd in het wetenschappelijke magazine European Journal of Public Health.
Van de groep van ongeveer 3.000 daklozen die acht jaar geleden in Rotterdam werden geteld is bij 2.1000 mensen hun toestand stabiel. Ze hebben een woning, hebben de juiste zorg, werken aan hun betalingsachterstanden en zijn aan de slag gegaan met werk of dagbesteding. De overlast die deze groep veroorzaakte is met meer dan 65 procent gedaald.
Dat er nog geen effect op de sterftecijfers valt waar te nemen, heeft vermoedelijk te maken met het feit dat de omstandigheden die gepaard gaan met dak-en thuisloosheid veel invloed hebben op hun welzijn. Jarenlang drank-of drugsmisbruik, teveel roken en blootstelling aan infectiezieken beschadigen het lichaam.
Bron: Havenloods Rotterdam, maandag 20 oktober 2014
