Net als een lotusbloem,
bloeien we uit de duisternis,
rijzen we op uit de modder,
en kunnen we stralend de wereld in.
Dankzij je ervaring creëer je:
- Begrip/Compassie
- Inlevingsvermogen/Empathie
en dat is het mooiste dat je iemand als mens kunt geven!
Dit is iets wat ik heel graag aan een ieder wil meegeven. Uiteraard kan ik alleen vanuit mijn eigen ervaring spreken. Tijdens mijn herstel was er vooral een ding waar ik echt de meeste waarde aan hechtte: ‘gelijkgestemden’. Met gelijkgestemden doel ik niet zozeer op mensen met hetzelfde iq of eq. Dit is namelijk iets waar heel veel mensen om mij heen meteen aan dachten. Maar nee, met gelijkgestemden doel ik vooral op lotgenoten.
Ik had, even grof gezegd, bijvoorbeeld echt geen domme of antisociale mensen om mij heen. Maar ergens zaten we toch niet op een lijn. Veel van de dingen die ik in mijn jeugd meemaakte, was voor hen een ver van hun bed show. Naïviteit is een zegen, zeggen ze weleens. Vaak als ik mijn ervaringen deelde, keken mensen mij aan alsof ik een of ander horror-sprookje zat te vertellen. Maar nee, dit was nou eenmaal mijn echte leven.
Steeds weer kreeg ik het gevoel mijn verhaal voor dovemansoren te vertellen. Ik werd niet begrepen. Zo voelde dat voor mij. Dat niet begrepen worden, voelde heel rot. Ik miste daardoor erkenning en herkenning. Iets waar ik naar hunkerde om eerlijk te zijn. Want leefde ik dan in zo’n illusie? Stelde ik mij aan bijvoorbeeld? Als slachtoffer van een narcist is gaslighting iets wat je vaak mee maakt, en zo nu en dan leek het wel alsof de gehele wereld er aan mee deed. (Bij gaslighting verdraait iemand de waarheid om zo een ander steeds maar aan zichzelf te laten twijfelen.)
Toen ik echter met lotgenoten in aanraking kwam, veranderde dat. Mensen die dezelfde dingen toch net wat anders mee maakten. Belevingen die trouwens kunnen verschillen. Hoe bijvoorbeeld een support gevende familie om je heen echt een heel groot verschil kan maken. Datzelfde geldt uiteraard ook voor een vriendenkring.
Maar als je nog steeds in het begin van je herstel zit met de verkeerde mensen om je heen dan kan je daarin nog weleens vastlopen. Je wilt wel herstellen, maar het lukt gewoon niet. Zelfs binnen de GGZ voelde ik mij ook niet altijd gehoord. Ik heb bij vele instanties gezeten. Maar pas de laatste GGZ instelling waar ik kwam erkende dat ik verwaarloosd werd als kind, en die erkenning heb je soms nodig van buitenaf. Hoe oud ik nu ook ben. Je bent toch een soort van loyaal naar je ouders. Ze hebben ook veel wel goed gedaan, en je wilt ze geen pijn doen. Het laatste dat ik wil is iemand dezelfde pijn aan doen.
Maar gelukkig ben je nooit te oud voor herstel. Herstel begon voor mij dan ook bij Basisberaad Rotterdam. Lotgenoten om je heen. Je ervaringen delen. De kracht van je kwetsbaarheid. De empathie van lotgenoten die je begrijpen. Dat is echt een wereld van verschil. Herstellen doe je zelf, maar je hoeft niet alleen te doen. Je ervaringen zijn een kracht. Een kracht die je door kunt geven aan een ieder. Geluk vind je niet in rijkdom. Geluk zit niet in materie of een goed betaalde baan. Geluk zit in een zinvolle baan. Geluk zit in de kleine dingen. Geluk zit in de rust die je bijvoorbeeld dankzij je herstel vindt.
Zelf hou ik mij nu vooral bezig met (zelf)compassie. Dankzij mijn (zelf)stigma’s was ik echt veel te streng. Maar wat ik vooral wil meegeven aan een ieder. Geef die ervaringen van herstel door. Help er andere mee. Je ervaringen zijn dan niet voor niets geweest. Zo kan je van iets rots iets moois maken, en je helpt er zowel jezelf als een ander mee.
