In Juni dit jaar schreven Freerk en ik in het schrijversatelier van Elisabeth van Bommel, dat elke woensdag in de Pauluskerk plaatsvindt, nog een in memoriam voor Jan Blankers, de organist van de Pauluskerk, die onverwacht in de metro gestorven was en in Den Haag dood werd gevonden. Nu was Freerk zelf aan de beurt. Hij is vredig ontslapen in zijn eigen bed in zijn eigen huis in Schiedam, tachtig jaar oud.
Freerk kwam overal en bij de Ontmoeting werd hij het eerst gemist. Die waarschuwden en de politie maakte zijn woning open om hem daar dood te vinden. Zijn uitvaart was op 6 november 2025 vanuit de Pauluskerk. De kerkzaal zat vol met mensen van de verschillende meest kerkelijke centra waar hij kwam voor godsdienst, voedsel of sociaal contact.
Freerk vertelde altijd dat hij voor het eerst naar de Pauluskerk kwam. Wel met enig bezwaar vanwege de wilde verhalen die nog steeds gaan over dominee Hans Visser en zijn wilde bende van verslaafde daklozen. Maar hij moest plassen en zette zich over zijn bezwaren heen en werd verrast door het creatieve en culturele milieu dat hij aantrof. Zo werd hij trouw medewerker van het atelier van Marcha op de maandagmiddag. Daar leerde ik hem ook kennen.
Hij kwam helemaal uit Schiedam lopen om er bij te zijn. Hij dacht ook dat hij zijn conditie te danken had aan zijn dagelijkse wandeling om in Rotterdam te zijn. Bij de Brug, bij de Prinsenkerk, bij Brandaris en bij nog andere centra voor spirituele verheffing waar hij zijn toevlucht zocht. “Het oog omhoog, het hart naar boven, hier beneden is het niet” was zijn lijflied. En “Een beetje terminaal zijn we allemaal” zijn favoriete lijfspreuk. Toch werd hij bijna elke dag een beetje krommer, want veel aandacht voor dat aardse lijf had hij niet. Zijn ideaal was de overgang naar het Hemelse Rijk waar hij samen met de Engelen kon zingen. Zo hebben wij hem ook afgebeeld in het fotoboek ‘Present; van Peter van Beek, over bezoekers van de Pauluskerk en hun dromen en verlangens.
Freerk begon met naturalistische tekeningen. Vooral veel vogels, waarmee hij in het inloopcentrum ‘De Wissel; in Schiedam nog een tentoonstelling heeft gehad. Verder deed hij ook trouw mee aan de jaarlijkse kunstmanifestatie ; All You Can Art’ in de Kunsthal waar al eerder over werd bericht op de Denkraam website. Ik kwam daar een paar dagen in de week maar Freerk zat er elke dag. Daar ontwikkelde hij ook een tekenstijl met duizenden puntjes, zijn eigen vorm van Pointilisme (een schildertechniek -red). Maar het laatste jaar was hij overgestapt op eindeloos herhaalde gebeden op papier te schrijven in allerlei talen en allerlei schriftstijlen. Van Onze Vader die in de Hemelen zijt via Kyrie Eleison, Christe Eleison tot Gospodin Mejilla in het Cyrillisch enzovoort. Zo heeft hij zich voorbereid op de sprong naar boven in de eeuwigheid om ons met zij stoffelijk overschot achter te laten in dit aardse bestaan. Het schijnt dat zijn familie dat in Delft gecremeerd heeft.
